Het water staat je bijna tot je lippen. Je weet niet meer wat je zou kunnen doen. Hier en daar probeer je nog wel wat. Maar je hebt geen idee waar je eigenlijk naartoe wilt gaan, laat staan dat je weet je je eigenlijk bent. Kortom, je organisatie is in een midlife crisis.
Plots zie je het scherp. Je hebt jaren lang hard gewerkt. Je hebt een voor een je dromen moeten laten varen. Je kon ze lang niet allemaal verwezenlijken. Als ondernemer sta je er eigenlijk ook maar verdomde alleen voor. Je kunt je zorgen en frustraties moeilijk delen met je collega's. uiteindelijk blijven dat vaak toch ook je concurrenten. Met je medewerkers of leveranciers kan je je ook al niet echt wenden. ook dat zou niet echt getuigen van tact. Je worstelt maar door en door. Je vragen zijn zoals in een midlife crisis:
- Wie ben ik?
- Wat is nu echt belangrijk?
- Wat maakt mij nu echt gelukkig?
- Heb ik mijn doelen wel verwezenlijkt?
- Is dit het nu?
- Wat kan ze helpen?
- Wat hebben ze nodig om weer een richting te kunnen geven aan hun camping?
- Wat hebben ze nodig om onverstoorbaar zichzelf te kunnen worden?
Ik denk dat ze eerst heel erg opzoek moeten gaan naar wie ze zelf zijn, wat is je DNA? Om vervolgens goed na te gaan met wie ze te maken hebben en met wie ze willen gaan samenwerken.
Meer dan ooit zal je juist nu, moeten gaan samenwerken. Niemand kan het nog alleen, zeker niet organisaties die te maken hebben met zulke existentiële vraagstukken. Dan heb je kennelijk nog een hoop te doen om je positionering weer voor elkaar te kunnen krijgen. Uiteindelijk wil iedereen toch met zijn organisatie impact hebben? Ik ben benieuwd, mocht ik je kunnen helpen bij het jezelf vinden, laat het me dan weten. We kunnen altijd even een kopje koffie samen drinken!
Wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten