de maat van het toerisme

Er is een ondergrens en een bovengrens. Door heel creatief te zijn, zijn de grenzen wat op te rekken. Maar uiteindelijk moet je erkennen dat de dingen een grens hebben. En dat is ook zo binnen het toerisme. Ee zien in Nederland genoeg geworstel met de ondergrens. het lijkt dan heerlijk om je te kunnen baden in de luxe van overtourism. Maar de mensen die de gevolgen van over toerisme meemaken, zeggen dat de andere kant geen idee heeft wat ze wensen.

Ik heb ook wel eens met een bijna jaloerse blik gekeken naar de file van toeristen voor camping Zeeburg. Half dromerig dacht ik; "Dat is toch cool, stel je voor dat wij een file voor onze camping hadden staan....!"
Maar dan wel met nog steeds de lieve dorpsbewoners die hier om ons heen wonen. Met van die bewoners die graag onze toeristen het gevoel geven, dat ze blij zijn dat ze er weer zijn. Van die dorpsbewoners die graag de weg wijzen naar bv. de supermarkt in het dorp.
Met nog steeds dezelfde bestuurders op het gemeentehuis. Die ook samen met ons willen meedenken over hoe we onze camping, kwalitatief nog verder kunnen blijven ontwikkelen. Met van die bestuurders op het provinciehuis, die samen met ons nadenken over het ontwikkelen van toffe grootse events in deze regio. Waardoor we het nog belevenis en betekenisvoller kunnen maken, hier in de regio.
En zeker ook nog steeds de blije gasten die hier dan pas vertrekken, wanneer ze weer allemaal een heel fijn weekend of vakantie hebben gehad. Ze zitten weer vol energie en hebben genoten van de prachtige natuur en de Friese cultuur.
Maar ja, over toerisme tart al deze dingen aan. Je probeert de gast wat te sturen door met prijzen te gaan spelen. Je probeert hem te sturen naar plekken waar er aandacht en waardering voor hem is, maar die is er dan nergens meer! Over toerisme tart de ethiek en de kwaliteit direct aan. Die kwaliteit die je niet zo 1, 2, 3, kan zien, maar die je voelt.
En pas als je heel veel te ver bent gegaan, dan kan je het eenvoudig zien.
Je ziet dat er bijna geen originele bewoners meer wonen. Je ziet dat die enkeling die er nog wel woont, totaal geen prettig en veilig gevoel meer in zijn eigen huis heeft. je ziet dat de toerist alleen nog maar het geijkte gaat bekijken. Want niemand die hem nog enthousiast vertellen wil, waar hij echt moet zijn. In 1983 woonde ik in Amsterdam. We wisten in die jaren dat de toeristen kwamen vanaf Pasen. Dan werd het toeristenseizoen geopend zeg maar. Het was toen nog leuk om naast een paar Italianen bij Reijnders te zitten. Nu is die sfeer die mijn eigen vader vroeger nog daar ervoer, die ik daar nog heb kunnen proeven weg. Nu zitten er alleen nog maar toeristen. En word je door de ober in het Engels aangesproken. Onze dochter heeft meer dan een jaar geprobeerd om een kamer of appartementje te kunnen kopen. Lukte niet! Telkens kwamen buitenlanders met contanten de boel kopen. Over toerisme, ik denk dat ik maar blij moet zijn met onze situatie. Natuurlijk zouden we meer gasten willen mogen ontvangen. Elke dag doen we daar ons best voor. Het zou fijn zijn wanneer er wat meer gasten kwamen, zodat we wat meer kunnen verbeteren op onze camping. Wat de juiste oplossing voor het probleem in Amsterdam is, weet ik ook niet. Zelf denk ik dat dit probleem misschien wel opgelost moet worden op een radicale wijze. In die wijken waar het nu echt niet meer te doen is, een totaal verbod op verhuur aan toeristen. Dat maakt het direct heel duidelijk voor alle mensen, en een goed handvat voor de handhaving. Ik ben benieuwd, wat denk jij? Wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.