Graaicultuur

Er zijn momenten waarop ik me bijna niet kan inhouden. Ik ben dan enorm hebberig. Wil alles wel hebben. Alles wat te maken heeft met mijn kennis vergroten bv. Ken je dat, bij een groot event kan je kiezen uit verschillende workshops. Maar eigenlijk wil ik ze dan allemaal wel....
Dezelfde hebberigheid heb ik wanneer ik me omring met creatieve geesten. Ik wil wel met iedereen praten. Ze het hemd van hun lijf vragen.
Of bij chocolade, maar dat is nu voor deze blog niet relevant!

Het is Black Friday en een goede vriendin vroeg of ik vandaag haar wilde brengen/rijden naar de stad. Momenteel mag ze geen auto rijden, vandaar. Iets te laat kom ik haar afhalen. We rijden, al kwebbelend naar Sneek en parkeren de auto op het plein. Wat staat het daar ongewoon, vol. Heel die Black Friday heb ik niet in mijn hoofd zitten. Maar al de eerste de beste winkel, verklaart de ongewone drukte in de stad. Op vrijwel elke etalage ruit staat Black friday met daarbij de korting of andere manipulatieve teksten. Het is de korting die al die mensen op de been brengt.
Gelukkig weet Mirjam precies waar ze zijn wil, en efficiënt rijden we bij de paar verkozen winkels langs. Al die drukte, al die mensen met veel te volle tassen, brrr. Het is niets voor mij!
Eenmaal thuis open ik mijn mailbox; Die loopt bijna over van alle aanbiedingen; Black Friday aanbiedingen wel te verstaan! Mijn weerzin tegen al die verkoopbevorderende mechanismes neemt alleen maar verder en verder toe. Het is bijna niet te doen om weerstand te bieden tegen al deze verleidingen. Ik vraag me af, hoeveel mensen hebben nu aankopen gedaan, waar ze later misschien niet eens blij van zijn geworden? Producten die ze niet zullen gaan gebruiken? Producten die gaan wachten totdat ze weg gegooid zullen worden. Ik heb in de loop der jaren ook heel wat van dat soort producten gekocht. Het ergste is nog wel, dat ik ook nog eens moeite heb, met ze weg te doen. Die producten een tweede leven te bieden is het minste wat ik kan proberen te zoeken. Dus had ik vorig jaar een hoop van voor mij troep op marktplaats gezet, of bij "mijn tafel" aangeboden. Helaas zat ook vrijwel niemand op mijn troep te wachten. Een deel heb ik al afgevoerd via het afval. Een deel staat nog te wachten op iemand die ik er nog wel blij mee kan maken....hoop ik.
Ik ben vast niet de enige die zich heeft laten verleiden, producten aan te kopen, waar je eigenlijk niet eens blij van wordt. Wat kunnen we nu doen, om ervoor te zorgen dat je alleen nog maar die dingen koopt, waar je echt blij van wordt en die je ook echt gaat gebruiken? Zou het helpen door bij elk product verplicht te zien, hoeveel van de ijskappen daardoor zijn gesmolten? Want dat is wat er is gebeurt om die producten te produceren en daar in de winkel te kunnen liggen? Zou ik dan nog wel zo snel teveel eten inkopen? Zou ik dan nog wel zo snel, zoveel vlees willen eten? Zoveel kleding willen dragen? Zolang/vaak willen badderen in een warm bad? Zou ik dan nog zo vaak de auto pakken? Misschien dat het helpt, wat denk jij?
Is onze graaicultuur niet helemaal uit de hand gelopen? Heb jij een idee hoe we het goed kunnen oplossen? Laat je het ons weten? Wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.