we zijn omringt met onzekerheden

We voelen die onzekerheid meer dan ooit. Nu we midden in de Corona Crisis zitten. Eerder gemaakte reserveringen worden met name door onze internationale gasten, geannuleerd. Potentiële gasten vragen naar de annuleringsvoorwaarden en welke (beperkende) maatregelen er deze zomer gelden op onze camping? We durven geen nieuw personeel aan te nemen, uit angst dat we mogelijk een dramatisch jaar tegemoet zullen gaan. Nog niet aanbesteden projecten worden tot nader orde uitgesteld.
Maar waarom is de onzekerheid nu voor de ene verlammend, en voor de ander een uitdaging?

Waren we vorig jaar dan wel zeker? Wisten we toen zeker hoe alles zou verlopen? Of hebben we bepaalde risico's nooit willen zien en hebben we die onder een dekmantel geveegd? Waren we vorig jaar misschien alleen maar bang dat we binnen 5 jaar weer een economische crisis te verwerken zouden krijgen. En hebben we de ecologische crisis nooit willen zien? Alsof die geen impact op ons welzijn en onze welvaart zou kunnen hebben?

Door onzekerheid toe te laten, ontstaan er alleen maar meer kansen. Ik heb in het verleden het ook wel met jullie gehad over een van mijn lievelingsboeken: Dans met kans.
Wanneer je eenmaal door hebt dat onzekerheid niet onprettig voelt, maar dat er heel veel kansen liggen, ga je je er ook niet meer naargeestig door voelen.
Het zorgt ervoor dat je juist nieuwsgierig wordt naar het onbekende. En door vragen te stellen, wordt de uitkomst van de weg die je dan gaat bewandelen, alleen maar sterker.
Dat heeft sterke voordelen, want je leert en ontwikkeld je bij elke onzekerheid verder met de volgende voordelen:

• Hierdoor ga je veel leren
• Hierdoor wordt je steeds wendbaarder
• Hierdoor zie je scherper de veranderingen

Je vraagt je af wat je hiervan weten wil, wat je hierover wil kennen. Een kind speelt, daar leert het van. Wij hebben bijna geen speelruimte, want wanneer de dingen niet lukken, noemen we dat falen. Maar hoe falend is het, om jaar in jaar uit te sturen op louter controle of de waan van controle?
Ik ben benieuwd naar jouw reactie, wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.

breng je "waarom" tot leven

Nog niet eerder was het voor ons zo belangrijk als nu, om op onze Why te sturen. Waar komt onze passie vandaan? Waar staan we voor? Waarom doen we wat we doen?
Maar als ik die laatste vraag nu eens omdraai, wat moet ik doen om onze "waarom" tot leven te brengen? Dan weet ik ook weer helder wat ik in tijden zoals deze Corona Crisis moet doen.

Onze "waarom" is dat we mensen beter willen maken. Dat doen we door ze een toffe tijd aan te bieden, waardoor ze hernieuwde energie krijgen. Die hernieuwde energie krijgen ze door inspiratie, nieuwe mensen ontmoeten, goede nachtrust en vooral door in het hier en nu even te leven.
Wanneer we daarin zijn geslaagd, dan hebben we ons zelf een goed gevoel gegeven.

Maar ten tijde van de Corona crisis zie je hier ook al dat het hier en daar gaat knellen. Hoezo kunnen we nu sturen op nieuwe mensen ontmoeten. Gaat het de gast lukken om in het hier en nu te leven, om goed te kunnen slapen wanneer er grote onzekerheid is voor de toekomst, de gezondheid en de financiële situatie?

En als dit dan nu onze angel is om onze "waarom" te kunnen uitdragen, dan kunnen we van daaruit ook weer onderzoeken hoe we die angel eruit kunnen halen. Hoe we het kunnen oplossen. En precies dat is wat we nu aan het doen zijn. Kijken wat we kunnen ontwikkelen, waardoor we nog steeds onze gasten beter kunnen maken.

Wat is jullie "Why" en hoe kun je die tot leven brengen? We zijn benieuwd, laat je het ons weten!
Wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.

Ze vroeg me: "Karin, en wat mis je nu het meest?"

Vanmorgen werd ik door Ginette interviewt. We hadden vooraf al wat heen en weer gebeld. Al een beetje de kaders van het interview doorgenomen. Ik wist dus ongeveer wel wat ik kon verwachten. Toch werd ik even overvallen door emoties: Ze vroeg me, Karin en wat mis je nu het meest?

Het is een lastige tijd, voor echt iedereen. Deze Corona crisis heeft werkelijk op alles en iedereen effect. Dus ook op mij en onze camping. Wat mis ik nu het meest? Door deze vraag werd ik pijnlijk geconfronteerd met wat ik werkelijk het meeste mis. Ik werd verzocht me hier even extra bewust van te zijn. Niet dat ik lang moest zoeken naar het antwoord. Maar het antwoord maakte mij wel droevig.
Weet je wat ik nu zo heerlijk vind aan onze camping, ik kan hier bijdrage aan een fijn leven bij onze gasten. Ik kan ze met hernieuwde energie weer naar huis laten gaan. Ik kan ze inspireren, ik kan ze kleine geluksmomentjes bieden. En nu tijdens deze corona crisis, zijn er bijna geen gasten. De afgelopen weken heb ik heel wat gasten teleur moeten stellen. Dat is iets wat haaks staat op wat ik wil leveren.....Dat is wat ik dan ook zo mis!

Maar gelukkig zien we dat er, ondanks alles de laatste week wel weer steeds meer Nederlandse gasten zijn die graag de zomervakantie willen gaan vastleggen of zich daarop willen orienteren.  Meestal hebben ze hun buitenlandse zomervakantie moeten cancellen, en zijn ze opzoek naar een vakantie adres in Nederland. Dat geeft weer even een zeg maar weer een ouderwets gezellige taak erbij. Het geeft ons bemoediging in deze tijd. Dat er mensen zijn die ondanks alles, toch opzoek zijn naar een plek zoals wij die aanbieden. Er is weer behoefte aan wat om naar uit te kunnen kijken, zowel voor de gasten, als voor ons!

We zijn benieuwd, niemand heeft een glazen bol, maar wat denk jij: Wanneer mogen campings weer wat meer gasten gaan ontvangen? We zijn benieuwd naar je reactie, wees welkom De Polletjes!

oost, west, noord best!

Deze kaart van het RIVM laat zien dat we hier in het Noorden van Nederland relatief nog maar weinig Corona patiënten hebben. Gelukkig maar! Waar het aan ligt, ik heb geen idee. Het kan een veelvoud aan factoren zijn. Maar feit blijft dat het hier relatief rustig is. Dat is natuurlijk gunstiger voor ons soort bedrijven. Immers, niemand gaat vrijwillig een "Corona Haard" opzoeken toch?

Maar ondanks dat, is het hier nog steeds ongelofelijk rustig. Het is het mooiste weer van de wereld, de natuur is misschien ook wel op haar mooist, en er zijn vrijwel geen toeristen.
Achter mijn PC is het wel anders. Vanmorgen opende ik mijn emailtjes en de ene na de andere reserverings aanvraag ontving ik. Zou het te maken hebben met de aangekondigde persconferentie voor vanavond? Iedereen zit toch met ingehouden adem te wachten op wat er zal worden vertelt. Hier en daar lijkt het e.e.a. al uitgelekt te zijn. Je hoort wel over enige verruiming, maar dan zal het vermoedelijk gaan over de basisschool leerlingen die eindelijk weer wat naar school zullen mogen gaan. Maar nergens heb ik ook maar iets gehoord over verruiming voor de camping of  vakantieparken. Toch denken vele met mij, dat mocht er verruiming komen, er bij ons een Tsunami aan boekingen op ons af zal komen. Al die families die iets willen hebben om naar uit te kunnen gaan kijken na die ophokplicht. Al die mensen die de afgelopen 7 weken niet hebben gereserveerd, willen het dan wel gaan doen. De buitenlandse gasten zullen gloreren door afwezigheid (-40%) maar de Nederlandse gasten zullen meer dan ooit in Nederland op vakantie gaan (+200%) . En dan gaan we het dus heel, heel druk krijgen.
Maar het kan ook nog steeds dat we een drama jaar krijgen. Dat we tot in oktober de boel zo dicht moeten houden. En omdat we het niet weten, blijven we maar op verschillende scenario's focussen. Dus hebben we nog steeds niet opgeschaald naar extra personeel. Houden we de hand op de knip qua uitgave. Wat is essentieel, wat kan later nog wel. Dus onze boten liggen nog niet in het water. We hebben de poort op veld 1 nog maar even niet vervangen en zo zijn er nog wat van die zaken.
Even doen we nog rustig aan. Even is het nog ons hoofd koel houden. Even onze adem inhouden, even wachten op wat we te horen krijgen. En wanneer we dan weer wat zullen horen. Het is spannend, ik weet zeker dat ik om 19h voor de T.V. zit. Maar nu kijk ik even naar buiten. De lucht is blauwer dan ooit. De zon schijnt en de kip heeft 2 schattige kuikentjes gekregen. Het is hier nog rustig. Hier is het qua Corona ook (nog) rustig. En juist dat maakt het ook zo lastig, ongrijpbaar en onnatuurlijk. Het zou hier nu toch gewoon gezellig druk moeten zijn........

als je niet kan winnen, zorg dan

Zorg dan dat je niet verliest!

Misschien zou dat het credo moeten zijn voor dit kampeerseizoen. We zitten nu alweer een dikke vier weken in onze ophokplicht. En eerlijk, het valt zwaar! Niet alleen het missen van face to face gesprekken, de knuffels, en het soms om elkaar heen moeten dansen in de supermarkt omdat we die anderhalve meter afstand tot elkaar moeten bewaken. Maar ook de reserveringen lopen pijnlijk achter.

We voelen nu niet alleen het gedwongen isolement, maar we voelen het nu ook keihard in onze (privé) portemonnee.We hebben net de salarissen van mij en Jacob op NUL gezet. En dat voelt raar. Elke dag misschien wel harder en meer moeten werken op en aan onze camping dan ooit, en elke dag meer en meer interen op ons spaarpotje....
Gelukkig zijn er wel wat mogelijkheden om hier of daar wat ondersteuning aan te vragen. Hoe goed bedoelt en hoe blij we er ook mee zijn. Het kost dagen werk om het e.e.a. uit te zoeken en bij elkaar te verzamelen om de aanvragen in te kunnen dienen. En genoeg ondersteuningen zijn dan weer bij ons niet van toepassing.
Het valt ons zwaar om mentaal fit te blijven. Je zou haast gaan lopen droeftoeteren zoals ik dat wel vaker roep. Er is immers genoeg aanleiding om te lopen droeftoeteren, zou je zeggen.
Maar, als je niet kan winnen, dan moet je zorgen dat je niet verliest zei mijn oude vadertje altijd (en nog!) Dus waar kan ik zorgen dat ik minder snel inteer op ons spaarpotje? Zowel Privé als zakelijk? Hoe zorg ik dat we met dat kleine beetje dat we onze camping wel open mogen hebben, wel optimaal omzet op score? Want ook daar valt vast nog wat te winnen! Zodat we aan het eind niet (veel) verloren hebben.
Misschien heb jij nog een goede tip voor ons? We zijn benieuwd, wees welkom, de Polletjes!

Het antropoceen tijdperk

De aarde warmt op, de biodiversiteit neemt af, pandemie brengt de wereld economie in een nieuwe crisis, er waren nog nooit zoveel (jonge) mensen met een burn-out en onze grondstoffen raken in rap tempo op. Wat hebben al deze signalen met elkaar gemeen? Ze zijn antropoceen!

Ze zijn allemaal door de mens zelf gecreëerd! Ons onvermogen om de problemen het hoofd te bieden, is eigenlijk te gek voor woorden.

We zien van onderaf een verandering. Steeds meer consumenten vertonen ander (koop)gedrag. En heel langzaam maar zeker zien we dat er een steeds groter wordende groep mensen, een veranderende vraag laten zien. Organisaties die zich richten op een betere wereld, op het goede doen, maken meer marge. En zo komt er beweging in het oplossende vermogen tegen de opwarming van de aarde, voor toename van de biodiversiteit, inclusief ondernemen en het hergebruik van grondstoffen en omzien naar andere grondstoffen.
Als er iets ons laat zien in de corona crisis, dan is het wel dat we wel ons gedrag heel (veel) sneller kunnen aanpassen. Dat we meer kunnen omzien naar elkaar. Dat we meer dan ooit voelen dat we verbonden zijn met de natuur, met haar grondstoffen. Kunnen we makkelijker de balans houden. De lucht klaart op, onze footprint is veel lager omdat we bv. geen onzin dingen meer kopen. En kopen we meer regionaal. Nog even en we gaan onze voeding nog verder verduurzamen!

We hebben dankzij de Corona Crisis gevoeld dat we onze welvaart en ons welzijn vanuit een ander perspectief moeten waarderen. Niet meer vanuit een louter financieel gedreven economie, maar meer een holistische kijk waarbij de waarden van schone lucht, schone grond, schoon water en de social impact mee gewogen moeten worden. Laten we met onze camping het voortouw nemen, laten we de changemaker zijn. En laten we deze corona Crisis gebruiken, of zoals Churchill het zei: "Never waste a good crisis" laten we zelf en samen de volgende stappen maken. Heb jij een idee voor ons, laat het ons weten! We kijken naar je uit, wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.

pasen, prachtig weer en bijna geen gasten......

Het voelt echt vreemd. Het is prachtig weer, het is een lang paasweekend. En we hebben bijna geen gasten die we mogen verwelkomen.
Dan maar onze gasten op afstand, virtueel, een vrolijk pasen wensen.

Het valt niet mee om na meer dan 30 jaar, zo vreemd het seizoen te kunnen starten. Hoe creatief ik ook probeer na te denken, we kunnen maar een handje vol mensen ontvangen.
En dan hebben we ook nog eens met annuleringen te maken, voor de chalets waarin we nog wel gasten mogen ontvangen.
Ik kan me niet herinneren dat we ooit met zulk mooi weer, het kampeerseizoen hebben geopend. Al dik tien dagen onvoorstelbaar mooi weer. Normaal zou dat goed zijn voor niet alleen lekker gezellig veel gasten op de camping. Maar het had dan ook reserveringen geregend.
Nu zijn we ook nog steeds druk, maar dan met het omgekeerde. Met vooral annuleringen! Dat is niet alleen pijnlijk voor onze portmonnai maar zeker ook voor ons humeur. Het is echt moeilijk om nu de juiste mindset te blijven houden. Ik ga even buiten in de voortuintjes aan de slag. Even zelf weg achter die computer die nu alleen maar negativiteit lijkt uit te spugen. Even wroeten in de grond. Genoeg onkruid wat ik er tussenuit kan halen. Het geeft direct positief effect! Dan vliegt er wat door mijn hoofd, wat als ik nu allemaal van die schattige madeliefjes met zonder steel ga plukken en die op een van de rode stoelen in de receptie leg, in de vorm van een hart.  En zo gebeurde het.  Ik plukte en waande me weer even dat kleine meisje dat ik ooit was. Madeliefjes plukken en daar kettingen mee maken. Eenmaal op de stoel gelegd zag het er precies zo uit als dat ik hoopte, leuk en lief tegelijk. Tekstje erbij en klaar. Mijn hoofd was ook weer opgeklaard. Even je bezig houden met de natuur helpt tegen heel veel. Vooral als het zonnetje ook nog eens zo overvloedig schijnt!
Wat doe jij om negatieve gedachtes de kop in te drukken? Ik ben benieuwd, wees welkom, de polletjes! En voor ik het vergeet; Vrolijk Pasen! Ik hoop tot ooit!

normaal gesproken...

Normaal gesproken zouden we.......MAAR ER IS NU GEEN SPRAKE MEER VAN NORMAAL!
De wereld lijkt totaal anders. De anderhalve meter lijkt het nieuwe normaal en zo zijn er nog heel veel andere zaken die falikant anders zijn geworden.

En wij moeten hierin maar onze eigen weg zien te vinden. Niemand heeft dit pad ooit eerder bewandeld. Niemand kan ons zeggen wat we als beste nu kunnen doen. We zijn op zes borden tegelijkertijd aan het schakelen, en dat is bepaald niet saai!

• Hoe kunnen we ervoor zorgen dat onze camping er ook nu, aantrekkelijk uit ziet voor die paar gasten die we wel mogen ontvangen?
• Hoe zorgen we ervoor dat onze gasten die we niet mogen ontvangen, zo goed mogelijk op de hoogte worden gebracht en "aangehaakt" blijven?
• Hoe zorgen we ervoor dat onze mede-werkers zich zo goed, en veilig mogelijk voelen onder de huidige toestanden? 
• Waar kunnen we ondersteunende maatregelen vinden waardoor we onze camping door deze financiele crisis leiden?
• Wat kunnen we nu al ontwikkelen/voorbereiden waarmee we het tijdperk POST CORONA optimaal kunnen toetreden?
• Hoe blijven we zelf mentaal en fysiek zo sterk mogelijk, want dat we de komende maanden nog top prestaties moeten blijven leveren, dat is zeker!

 Je kunt je voorstellen dat dit een hele uitdaging is. Maar dit is dan ook het enige dat binnen ons vermogen ligt om aan te pakken. We kunnen het ons niet veroorloven om op ook maar een van deze zes  thema's te verslappen. Het zou direct effecten hebben die mogelijk heel nare gevolgen voor onze camping zou kunnen hebben. Dit is waar we aan kunnen en moeten werken. Of denk jij dat we nog een thema over het hoofd zien? We zijn benieuwd naar je reactie, want we zijn aan het "nieuwe normaal"nog niet helemaal gewend zal ik maar zeggen! Wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.

de natuur stelt ons de nieuwe norm!

De lente laat zich niet annuleren. Corona of niet, de bloesem knalt er gewoon uit. De vogels lijken zo mogelijk nog uitbundiger te fluiten en de meisjes dragen weer rokjes.
Toch is het ook de natuur die ons nu even de nieuwe norm stelt! Het Corona Virus is de overheersende factor.

Bedrijfs economisch gezien is onze camping in diepe slaap. Reserveringen en betalingen komen vrijwel niet meer binnen. Het lijkt erg op een maand November!
Ondertussen hebben we van de week alweer de meest warme dag ooit gemeten op 6 april meegemaakt. De zon is heerlijk uitbundig!
Normaal gesproken zou dergelijk weer heel goed zijn voor vele reserveringen. Maar het is heel rustig!
Ik maak overuren op het gebied van gasten gerust stellen en ze informeren. Ik maak overuren met het eigen maken van vouchers en hoe die in te boeken. Ik maak overuren in het maken van borden en flyers met daarin de maatregelen die we moeten handhaven. En ondertussen proberen we de camping er zo aantrekkelijk mogelijk uit te laten zien. Worden net als altijd bloembakken gevuld, worden speeltoestellen gepoetst en gezellige grapjes gemaakt. Onze medewerkers en stagiaires krijgen het ook meer dan normaal voor hun kiezen. De onzekerheid doet ook wat met hen en vraagt ook van hen om andere werkzaamheden te doen. Denk alleen al aan gasten inchecken, dat hoeft nu vrijwel niet meer. Denk aan het toiletgebouw schoonmaken, hoeft dus ook niet. Alle routine is weg en dat maakt het anders.
We worden nu in sneltreinvaart geconfronteerd dat we meer met de natuur verbonden zijn, dan we misschien ooit hebben gedacht. Wij zelf zijn een onderdeel van de natuur. En in de natuur werken natuurwetten. Moeten de dingen in balans zijn. Wij zijn met onze camping uit balans. Kijk naar onze liquide middelen, kijk naar onze andere taken, kijk naar de waarde die we voor de maatschappij hebben, die nu van de een op de andere dag is weg gevallen. Onze camping is op dit moment voor 95% niet meer relevant. Je kunt onze camping vergelijken met een patiënt op de IC. Die kan misschien ook even niet zelfstandig ademen. Die heeft ook intensieve zorg nodig om weer beter te worden. Dat heet niet voor niets intensieve zorg. Dus is het extra hard en lang werken voor ons. En tegelijkertijd moeten we er nu keihard voor zorgen, dat we zowel mentaal als fysiek topfit zijn. Want als straks de Corona Crisis voorbij is, dan moeten we helemaal hard gaan werken!
We moeten dansen met de waan van de dag. Maar kijken wat er op ons afkomt. Het is veel, en het is spannend. Het is de natuur die ons de nieuwe norm stelt. Wij weten niet welke maatregelen er vanaf 28 april zullen gaan gelden. We moeten doen, wat we moeten doen. Ik ben benieuwd, hoe kijk jij naar deze Corona Crisis? We zijn benieuwd, wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.