Misschien zou dat het credo moeten zijn voor dit kampeerseizoen. We zitten nu alweer een dikke vier weken in onze ophokplicht. En eerlijk, het valt zwaar! Niet alleen het missen van face to face gesprekken, de knuffels, en het soms om elkaar heen moeten dansen in de supermarkt omdat we die anderhalve meter afstand tot elkaar moeten bewaken. Maar ook de reserveringen lopen pijnlijk achter.
We voelen nu niet alleen het gedwongen isolement, maar we voelen het nu ook keihard in onze (privé) portemonnee.We hebben net de salarissen van mij en Jacob op NUL gezet. En dat voelt raar. Elke dag misschien wel harder en meer moeten werken op en aan onze camping dan ooit, en elke dag meer en meer interen op ons spaarpotje....
Gelukkig zijn er wel wat mogelijkheden om hier of daar wat ondersteuning aan te vragen. Hoe goed bedoelt en hoe blij we er ook mee zijn. Het kost dagen werk om het e.e.a. uit te zoeken en bij elkaar te verzamelen om de aanvragen in te kunnen dienen. En genoeg ondersteuningen zijn dan weer bij ons niet van toepassing.
Het valt ons zwaar om mentaal fit te blijven. Je zou haast gaan lopen droeftoeteren zoals ik dat wel vaker roep. Er is immers genoeg aanleiding om te lopen droeftoeteren, zou je zeggen.
Maar, als je niet kan winnen, dan moet je zorgen dat je niet verliest zei mijn oude vadertje altijd (en nog!) Dus waar kan ik zorgen dat ik minder snel inteer op ons spaarpotje? Zowel Privé als zakelijk? Hoe zorg ik dat we met dat kleine beetje dat we onze camping wel open mogen hebben, wel optimaal omzet op score? Want ook daar valt vast nog wat te winnen! Zodat we aan het eind niet (veel) verloren hebben.
Misschien heb jij nog een goede tip voor ons? We zijn benieuwd, wees welkom, de Polletjes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten