Het NBTC (Nederlands Bureau voor Toerisme en Congressen) is het platform voor de gastvriendelijkheids industrie in Nederland. Zij zijn als het visitekaartje voor ons soort bedrijven en zorgen ervoor dat we flink onder de aandacht komen bij de juiste mensen. Logisch dat zij een belangrijke partner voor ons zijn. Ik had geen afspraak gemaakt, ik wilde alleen een stickje met daarop prachtige foto's van onze camping en wat persberichten erop. Bovendien had ik MerkFryslan gevraagd of ik ook nog namens hen wat kon afgeven. Een enveloppe met wat kaarten had ik van hen. We moeten elkaar helpen en daar waar kan elkaar versterken, nietwaar. Ik kwam aan in het prachtige gebouw waarin het NBTC zit. Vriendelijk kreeg ik van de dame achter de balie een dag pas met daarop mijn naam. We mochten door naar de 16e verdieping en mochten ons daar melden de volgende receptie. We genoten nog even van het prachtige uitzicht over hartje London. Ik had er zin in, stel je voor dat ze net een mooie persreis aan het ontwikkelen zijn, en we kunnen daarop makkelijk aanhaken....je kunt zomaar erg geluk hebben! We werden gebracht naar het kantoor op de tweede verdieping. Daar eenmaal aangekomen, bleek dat we even moesten wachten in de koffiecorner. Sandra zat aan de telefoon. Natuurlijk, we kwamen ook zomaar onaangekondigd!
We mochten koffie pakken, of thee en lekker zitten. Na ongeveer 20 minuten kwam er een man van de beveiliging. We kregen een e-mail adres (een algemeen email adres) waar we naartoe konden mailen om een afspraak met ze te maken voor een andere keer en eventueel onze vragen te stellen aan ze. Nee, we moesten nu echt weg en het pand verlaten. Sandra zou zeker vandaag geen enkel momentje hebben. Ik vroeg nog of ik hem wat kon afgeven, maar ook dat kon echt niet. Ik was teleurgesteld. Als dit ons bureau is voor de hospitality sector en er zijn zoveel drempels om iemand te benaderen. En dan helemaal voor een Nederlands bureau, die zou moeten staan voor open en toegankelijk, hoe kan het dan dat je zo wordt behandeld? Natuurlijk begrijp ik dat ze ook hier in London te maken hebben met veiligheids issues. Dat ze niet zomaar tien minuten vrij kan plannen in een volle agenda. Maar vijf minuten, dat moet je toch altijd wel kunnen vinden? Hoe had het dan wel gemoeten? Ze had ons zelf even het mailadres kunnen brengen bij de koffiehoek. Ze had zich kunnen excuseren voor haar drukke agenda. Dan hadden we dat natuurlijk begrepen! En mochten het veiligheidsissues zijn, dan hadden we gewoon onze paspoorten kunnen overleggen en ons legitimeren bij de ingang. Hospitality gaat niet hand in hand met veiligheid en efficientie. Hospitality gaat over de ander altijd een welkom gevoel proberen te geven! Natuurlijk kan dat lang niet altijd optimaal, zeker niet in onverwachte situaties. Het is een mindset die je elke dag maar weer opnieuw top of mind moet zetten. Zeker wanneer je werkt in of voor de hospitality industrie! Tuurlijk wil ik makkelijk toegankelijk zijn en blijven voor mijn medewerkers, mijn studenten en mijn kamperende gasten. Daarom hoeven ze meestal maar een kick te geven, en ik loop naar ze toe! En mocht ik net aan de telefoon zitten, dan laat ik ze in ieder geval merken dat ik ze zie en dat ik even aan de lijn zit. Dat begrijpen ze dan heel goed, geen probleem! Maar als ik in een moeilijk document zit, dan moet ik er later maar gewoon weer even helemaal opnieuw induiken. Hospitality is bijna altijd het aller belangrijkste voor ons. Het is de kunst van een hartelijk welkom en onbaatzuchtige dienstbaarheid. Het is de weg naar verbondenheid. En laat ik nu net bij thuiskomst de preview lezen over "Gastgevers in geluk". Zal wel niet echt toeval zijn, denk je? Ik ben benieuwd naar jouw idee over hospitality, wees welkom! De polletjes Watersportcamping Heeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten