Bij een familiebedrijf gaat het er qua emoties vaak net wat heftiger, dan bij een niet familiebedrijf. hier voelen we ons veilig genoeg om direct onze irritaties direct te kunnen uiten. We kroppen ze niet op! Dat is fijn, want dan is de lucht weer snel geklaard en kunnen we ons weer op ons werk concentreren.
Bij grotere bedrijven gaat dat toch wat anders. We bent je langzaam aan steeds meer gaan ergeren aan een bepaalde persoon. Je wilt het eerst niet eens erkennen voor jezelf. Maar toch is het er ingeslopen. Die en die collega met haar ......Je zegt niets, want het is eigenlijk te klein om er woorden over vuil te maken. En toch blijft het maar doorborrelen in je systeem.
Ergens begint het te knagen aan je en merk je dat het zelfs je werkplezier aan het ondermijnen is.
Je wilt niet zeuren, maar toch...
Dat hebben we hier op onze camping lang niet zo snel. We hebben gelegenheid genoeg om onze irritaties voor de voeten te gooien bij de ander. Als het niet op onze camping zelf is, dan gebeurt het wel thuis.
Want natuurlijk irriteren wij ons ook wel eens aan de ander. Omdat de een altijd maar weer de spullen overal laat slingeren. Of omdat de ander altijd maar weer aan het werk wil en geen tijd wil vrij maken om het e.e.a. even te overleggen. Omdat er andere verwachtingen waren of we eigenlijk net een complimentje nodig hadden en dat maar niet krijgen.
Wij zijn ook gewoon maar mensen, van vlees en bloed. Met al onze talenten, maar zeker ook onze onhebbelijkheden. Ook aan ons zit genoeg om je aan te ergeren.Sterker nog, ik erger me wel eens aan mijzelf. Omdat ik teleurgesteld ben in hoe ik iets doe (of juist niet), of omdat ik iets niet goed weet vol te houden. Alleen om nu hardop te roepen dat ik me erger aan mijzelf, dat vind ik dan nog wel even lastig!
Ik ben benieuwd, aan welke collega heb jij je afgelopen week lopen irriteren? En waarom? Wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten