kennen we de waarheid over onszelf?

"Het maakt me niet uit wat de kinderen gaan doen of worden, als ze maar gelukkig zijn". En dit is het juist, de ambitie om gelukkig te zijn, bijna iedereen heeft deze woorden wel eens uitgesproken. Geluk, is het "iets" chemisch? Is het te bereiken door zingeving? Of worden we vooral gelukkig door mindfulness?

Het antwoord is nog niet eens dat wat me het meest bezig houdt, meer nog is de weg naar het antwoord. Want willen we ons gelukkiger voelen door een chemische interventie, dan zouden we toch eerst moeten weten HOE die nu is? Om tot dat antwoord te kunnen komen, hebben we dus zelfkennis nodig!
Gaan we aan de haal met zingeving dan is het een vereiste dat je een "waarom" voor je leven hebt gevonden. En ook dan daarvoor heb je echt zelfkennis nodig!
Gaan we aan de slag met mindfulness, dan zal je al je emoties echt moeten durven kennen en omarmen. En ook hier geldt weer: daarvoor heb je zelfkennis nodig!
Maar kennen we de waarheid over onszelf? Kennen we onze kracht zoals we ook onze zwaktes kennen? Mogen we van onszelf proberen te worden wie we eigenlijk zijn? En als we dat al van onszelf mogen, hoe staan onze dierbare, onze vrienden en onze maatschappij hier tegenover?
Ik heb toch sterk het gevoel dat onze maatschappij steeds minder, de zwakkere kanten van ons accepteren. We moeten allemaal minstens gemiddeld op de dingen kunnen presteren, liefs wat beter natuurlijk, zodat onze omgeving goed kan zien waar we goed in zijn. Maar onder de maat presteren, dat kan niet. Ben je autistisch, dan moeten we maar met een chemische interventie zorgen dat je wel wat gemiddelder kan presteren. Ben je doof, dan krijg je een implantaat om te kunnen horen. Ben je depressief, dan gooien we weer wat pillen erin. Dat doen wij, in onze maatschappij, dat doen we met elkaar. In Brazilie wordt heel anders omgegaan met bv. psychose, daar is dat niet gek, het is er eerder een gave! Je hebt gewoon nog wat te leren! In het Boeddhisme jaagt men niet als een malle alle geluksmomenten na, men omarmt het zijn (mindfulness) met alle emoties (dus ook boos, woede, verdriet enz.). Waar we het geluk ook zullen gaan vinden, men zal eerst eens moeten gaan onderzoeken wat de waarheid over onszelf is! Tja, wie ben ik? Ik ben allang niet meer dat meisje die als kleutertje zich vooral gelukkig voelde met het mogen wassen van alle poppenkleertjes. Of dat meisje dat graag aan het schilderen en kliederen was en helemaal glunderde. Het meisje dat van een kartonnen door een eigen huisje om in te slapen maakte. Tuurlijk hebben al mijn ervaringen me gevormd, mijn talenten doen laten groeien en mijn zwaktes bleven mijn zwaktes. Nog steeds ben ik chaotisch, opruimen is echt mijn zwakte! Net als afscheid nemen, ik hecht me erg aan mensen en aan dingen. Maar wat is nu de waarheid over mijzelf? Een mooi onderwerp voor vanavond aan tafel, met mijn dierbare om me heen. Ik ben benieuwd, hoe zie jij mij, hoe zie je ons? Wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.
https://www.facebook.com/campingheeg