we kregen de zorg

We kregen de zorg over de camping, nu alweer dertig jaar geleden. Als wij goed voor de camping zouden zijn, dan zou de camping zorgen voor brood op de plank. Dat was het hele idee. We hebben gezorgd, maar we hebben niet altijd de juiste keuzes gemaakt. We hebben gelukkig heel veel goede keuzes gemaakt. We hebben geluk gehad, maar ook soms pech. Dertig jaar hebben we dankzij de camping, brood op de plank gekregen.

Gisteravond ging ik naar een debat avond, georganiseerd door de koning van het grasland. Boeren en burgers gingen debatteren over landschapspijn. Omdat wij zelf met een consortium ook een project over biodiversiteit aan het ontwikkelen zijn, ging ik naar Bakkeveen, naar dit debat. We vinden allemaal dat het landschap eigenlijk iedereen aan gaat. Dat het een wezenlijk onderdeel is van onze cultuur. En nu hebben steeds meer mensen landschapspijn. Dat komt door de boeren, die maken er een zooitje van. Of toch niet?
De boeren vertelde dat ze vol passie zorgen voor hun boerderijen. Iedereen weet dat ze heel hard, heel veel uren werken. Ook zij willen gewoon brood op de plank, net als jij en ik. Ze zijn eigen baas, net als ik. Ze hebben een investering intensief bedrijf, net als ik. Ze hebben in het verleden goede beslissingen genomen, en foute, net als ik. Maar nu zitten ze steeds meer en meer in het verdom hoekje. Het zijn de boeren die ons landschap verpesten! Ik denk dat ze vooral, ongewild en ongewenst in een systeem terecht zijn gekomen waarbij de efficientie prefereerde, boven gezonde en duurzame keuzes maken. Ze leken in de jaren "70-"80 en "90 wel gek als ze niet mee gingen in de schaalvergroting en de efficientie molen. Ze zijn heel efficient gaan produceren, misschien wel als beste op de hele wereld. Maar de burgers willen dat niet meer. We hebben collectief landschaps pijn, ik heb dat ook!
Boeren weten niet meer waar het naartoe zal gaan. De politiek laat ze steeds meer en meer in de steek. Er zijn steeds minder subsidies die beschikbaar worden gesteld voor deze sector die van oudsher altijd veel mocht genieten van deze financiele stromen. De banken willen dat ze gewoon blijven aflossen en de boer zit opgesloten in een systeem waar ze zelf niet meer uit kunnen komen. Vijftien jaar geleden kon ik niet geloven dat een boer failliet zou kunnen gaan. Hij had immers zoveel grond "onder" zich. Vandaag de dag gaan er een paar boeren failliet. De wereld veranderd, de markt veranderd, zeker als je boer bent.
Kijkend naar het grotere geheel dan kan ik makkelijk zeggen dat we hier in Nederland weer terug moeten naar produceren voor eigen bevolking, en nauwelijks nog voor de wereldhandel. We zouden alleen nog maar biologisch boeren moeten faciliteren. Weer terug naar de korte lijntjes tussen de boer en de burger, met kleinere boeren bedrijven. Maar je zult maar die boer zijn, die dertig jaar kei hard heeft gewerkt. En dan plots wil de maatschappij niet meer dat je doet, wat je altijd deed. Maar een uitweg is er niet voor je, want  de bank wil dat je blijft aflossen en je familie wil brood op de plank.

De boeren kregen de zorg over hun boerenbedrijf, maar hoe zorgen we er nu samen met elkaar voor, dat de boeren kunnen blijven boeren, en we weer een mooi landschap krijgen. Een landschap waar we allemaal trots op kunnen zijn? Ik ben benieuwd, wees welkom de polletjes Watersportcamping Heeg.

laat ze verlangen naar onze camping

Er zijn een aantal regeltjes waaraan we moeten voldoen willen we ervoor zorgen dat we onze potentiele kamperende gast ook een echte, bezoekende gast wordt. De marketing gaat over bereiken en beraken. Dat klinkt heel simpel, maar zo eenvoudig is het nog niet!

Er zijn websites vol geschreven met teksten waarin zoveel staat, dat je bij de hele lap tekst al denkt, hier heb ik geen zin in. Wanneer ik onze websites, terug in de tijd bekijk, valt het me op dat we vooral heel veel minder teksten zijn gaan schrijven en dat de foto’s mooier zijn geworden. We willen impact hebben, net als al onze collega’s en alle andere organisaties die wat aan de man willen brengen. Niemand zoekt immers een podium waar geen aandacht voor is. En toch zie ik vaak genoeg nog websites waar geen doorkomen aan is. Websites zijn van groot belang, maar ze is niet ons enige kanaal. Welke kanaal, welk middel je ook zult inzetten, je doet het allemaal om impact te creëren.

Wil je dat je organisatie blijft “hangen” en waardevol wordt gevonden, dan moet je zorgen dat je gast:

• ·         Er aandacht voor heeft
• ·         Het begrijpt en onthoudt
• ·         Erin gelooft, het met je eens is
• ·         Zijn hart een huppeltje maakt
• ·         Ernaar gaat handelen

En ook dit is weer een luchtige opsomming, maar de uitwerking is nog niet zo eenvoudig. Ga er maar aan staan! Dat doen we met grote regelmaat, want waarom zou je je tijd en energie gaan inzetten, terwijl het nog maar nauwelijks zin heeft? Wij willen het steeds beter en beter doen, maar onze collega’s staan zeker ook niet stil! Altijd maar weer is er werk aan de winkel, of liever gezegd, werk aan de camping! Ook nu, tijdens onze winterslaap, is het een mooi moment om nog eens kritisch te kijken naar onze verschillende kanalen en middelen. Want ook wij zouden in het komende kampeerseizoen weer graag wat extra gasten mogen ontvangen. Omdat we dan sneller in staat zijn om alle gave projecten die we zo graag zouden willen uitvoeren, nog sneller te kunnen ontwikkelen. Mocht jij nog een toffe camping zoeken, of mocht je nog vrienden hebben die zoeken, laat het ons weten, dan sturen we je met alle plezier onze brochure toe en wie weet mogen we jou met je familie bij ons op de camping als kamperende gast ontvangen! Wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.

wat zijn de aanmaakblokjes voor mijn ideeen?

Sommige organisaties hebben een te kort aan ideeen. Dat hebben wij niet, we hebben eerder een overschot aan ideeen. Maar dat we nu alle ideeen de ruimte geven, dat kan ik niet zeggen. Nadat er een idee is, moet je de volgende stap gaan maken, en dan weer een stap en weer. Bij elke stap kan er weer een roadblock op je pad liggen. Je weet dat je moet blijven lopen, stilstand is immers achteruitgang. Maar hoe....

Eerst ga ik altijd kijken wat de wezenlijke kern is van mijn idee. Dat betekent dat je steeds maar blijft weg strepen, prioriteiten stellen, totdat je het hebt! Waarom is die kern zo belangrijk? Omdat je dan de vertaling naar je eigen organisatie kan maken. Hoe vertaal je het idee naar je eigen camping? En omdat je maar een heel korte tijd hebt om de aandacht van je toehoorders te kunnen vasthouden.
Doordat ik de kern heb gezocht, ben ik of razend enthousiast geworden, of ik ben zelf al afgehaakt. Ik hoef niet uit te leggen wat er gebeurt met ideeen waarbij ik zelf al ben afgehaakt. Dus ik ben enthousiast, maar waarom ben IK enthousiast? Dan ga ik daar naar kijken en zo ontwikkeld zich een verhaal. Mijn verhaal over dit thema! Ik vertel het authentiek en gepassioneerd, ik vertel het in geuren en kleuren. En zo ga ik de hort op, want vrijwel altijd heb ik andere mensen, andere partijen nodig, om het idee te kunnen laten ontwikkelen. Ik ben als een aanmaakblokje. Daardoor gaat het fikkie branden. Maar ik ben veel minder goed in het fikkie brandend houden. Dat weet ik, en daarvoor zoek ik meestal de mensen om me heen die daar weer goed in zijn.
Ga eens kijken wie er binnen jou team als het aanmaakblokje kan zijn, en wie het fikkie brandend mogen houden? Wedden dat je zo samen een heerlijk warm vuurtje kan maken met elkaar!

Mocht je nu zelf geen aanmaakblokjes binnen je team hebben, bel of mail me gerust, ik kom met alle plezier jullie team ideeen aanreiken, die eigenlijk al onder de oppervlakte hingen. Ideeen waar je de volgende stappen mee wilt maken. Ik kijk uit naar je reactie, wees welkom de polletjes Watersportcamping Heeg.

Je kwam voor jezelf, maar je komt terug voor de andere

We kregen een presentatie van onze nieuwe directeur voor de sector: Monique van der Sanden. Ze vertelde over de nieuwe strategie maar ook over de positionering van onze sector. We brengen mensen samen, ze komen eerst voor zichzelf, en komen terug voor ons!

Ik was zo blij met haar opmerking. Dat is nu precies wat juist onze sector zo bijzonder maakt. Nergens leer je zo makkelijk andere gasten kennen, als op een camping! Straks wanneer de reserveringen weer gemaakt worden (bij ons kan dat altijd pas vanaf 1 januari), dan horen we het weer: "Karin, komen die en die ook weer?" of "Staan die en die ook in dezelfde periode? Vooral de kinderen vinden het leuk om hun vriendjes van het jaar of nog langer geleden nog eens terug te zien.
Een aantal weken geleden trof ik bij het exact live event een van onze oude gasten; Laurens. Jaren geleden kwam hij als kind naar onze camping. Nu stond hij voor de Tesla auto met een eigen stand. Kleine jongens worden groot dacht ik nog! Mijn verbazing was groot dat zijn verlangen naar de camping er nog steeds was. Niet zozeer voor de camping, maar nog veel meer naar de kamperende gasten van vroeger. Eigenlijk zou je een reunie moeten organiseren zodat we elkaar allemaal weer gaan treffen, zei hij. Niet zo'n gek idee. Tegelijk vraag ik me af waarom we zelf nooit op dit idee zijn gekomen.  Juist omdat Monique en nog benoemd ga ik er werk van maken. Niet omdat Monique het benoemt, maar omdat ik het nu voor de tweede keer hoor. Gek is dat, dat ik niet direct nadat Laurens het had gezegd, ik actie ben gekomen. Ik vermoed dat ik me teveel heb laten verleiden door de kennis over de rode doelgroep. Immers, ze zijn meer dan gemiddeld op zichzelf. Zijn van alle doelgroepen het meest gesteld op hun privacy. Ik vermoed nu dat dat een beetje als een rode lap voor me heeft gefunctioneerd. Het zit hem juist in het feit dat het gaat over: meer dan de andere doelgroepen! Ik heb me blind lopen staren op hun individuele inslag en privacy. Tuurlijk is ook de rode doelgroep een sociaal mens, dat zijn we als soort (mens) immers allemaal. Maar de manier waarop en wanneer deze rode doelgroep zich in een groep beweegt is wat anders. Ze willen vooral veel vrijheid, willen hun keuzes het liefst zelfstandig maken en houden er niet van wanneer dat min of meer wordt opgelegd. Tuurlijk vinden ze het heerlijk om zich te omringen door geestverwanten! Mede gasten die hem inspireren en motiveren om buiten de eigen comfortzone te komen. Medegasten die van een zelfde sfeer houden, zelfde activiteiten, zelfde manier van leven hebben. Het kan niet anders of zo ontstaan dan ook mooie verbindingen. Onze gasten-ontmoetingen als unieke klantwaarde.
En hoe gaan we die nu verder versterken? Een reunie is een ding, maar wat voor mogelijkheden zijn er zoal nog meer? Misschien dat je een tof idee hebt. We zijn benieuwd, wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.

ben je ondernemend?

Gisteravond mocht ik bij de Rabobank een presentatie meemaken met als thema "melken in balans, op weg naar een nieuw evenwicht". Super actueel gezien de problematiek die de melkveehouderij op dit moment doormaakt.
De melkprijzen die onder druk staan, in combinatie met een terugtrekkende overheid die steeds minder en minder geld voor deze sector beschikbaar wil stellen. Maar waar let een bank op, wanneer die een hypotheek aanvraag krijgt?

Ruud Huirne geeft in zijn laatste slide een opsomming:

• visie / strategie / doel
• vak- en koopmanschap
• markt en afzet orientatie
• procesmanagement
• financieel management

Toch mis ik in deze opsomming nog een heel belangrijk item en dat is de passie. Want als er een ding ook gister avond weer heel erg duidelijk werd, dan was het wel dat de meeste boeren vol passie hun werk doen. Passie is denk ik wel het aller belangrijkste knopje. Passie maakt dat je als ondernemer door gaat, waar andere allang zouden stoppen. Passie maakt dat je je hele ziel en zaligheid in het bedrijf kan stoppen, en er alleen maar meer energie van krijgt. Passie maakt dat je de mensen om je heen kan inspireren en enthousiasmeren.
Later op de parkeerplaats, het was ondertussen alweer half twaalf, stond ik nog na te praten met andere toehoorders van die avond. In China komen nu boeren bedrijven waar wel 500.000 koeien huizen! Ze zijn zeker niet rendabel, de kwaliteit van hun producten is nog onder de maat, maar ze leren snel! Ik heb het zelf ook ervaren, toen we een paar jaar geleden wat Chinezen op onze camping mochten ontvangen. Ze weten daar in China wat ze moeten doen om zelf de productie naar zich toe te gaan trekken. Ze weten dat ze veel moeten leren en sturen niet alleen hun jeugd naar onze opleidings instellingen, komen naar hier om te kijken en kennis en inspiratie op te doen. Ze durven eenmaal thuis in China ook direct aan de slag te gaan. Het zijn hele harde werkers, die heel snel in staat zijn om op te schalen. Maar een ding krijg je nog niet zo snel geimporteerd in China, en dat is de passie!

Ik ben benieuwd, denk jij dat een bank ook kijkt naar de passie die je voor je onderneming hebt? Wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.

hoe ben je dan getransformeerd?

Ik mocht gister weer een greide sessie meemaken voor ons project dat we ontwikkelen in het jaar van de Culturele Hoofdstad Friesland. Dit keer met als thema, je toekomstbeeld. We werden op diverse manieren uitgedaagd om ons project nog beter te verbeelden, incl. het doel waarvoor we het ontwikkelen.

De laatste vraag was: "En hoe ben je dan getransformeerd?" Die vraag, bleef maar hangen in mijn hoofd. Transformeren, dat betekent dat je anders bent geworden. Iets wat wij met onze camping juist veel meemaken. Omdat we zo naar buiten gericht zijn, zijn we ons juist zo bewust van buiten. Dat we zo naar buiten gericht zijn, ligt niet alleen aan ons product (grassprieten verhuren) maar juist ook omdat we vrijwel niets hebben aan te bieden om in een binnen situatie, activiteiten te faciliteren. Het heeft ook zeker met onze doelgroep te maken, die wil als eerste, nieuwe dingen ervaren en dus moeten we veel de hort op om vernieuwing te spotten. Meestal is dat dus kijken in andere branches, maar zeker ook heel veel praten met en luisteren naar andere mensen.
Onze camping transformeert 2 keer per jaar! Eenmaal naar het kampeerseizoen en een maal naar de winterslaap. Gister hebben we ook de eerste zware herfst storm meegemaakt. Hier in het open landschap krijg je die oerkracht goed mee! En straks krijgen we hopelijk nog het winterlandschap met ijs en sneeuw. Op weg naar de camping vraag ik Michiel of hij straks wanneer er sneeuw en ijs ligt een leuke foto wil maken voor de gasten die afgelopen jaar een nieuw chalet hadden geplaatst. Ook voor hen is het extra leuk om hun eigen chalet in een andere hoedanigheid op beeld te zien. Jacob en ik gaan straks met onze jongste een paar weken backpacken in verre oorden. Dan gaan we zelf onze accu weer opladen. Gaan we genieten van andere culturen en vooral kijken hoe ze het daar doen voor de gast. Het is gewoon een prive vakantie, maar de knop om professioneel te kijken naar de dingen, die zet je bij ons niet uit. Dat willen we niet eens! Want we zijn wie we zijn, we blijven gepassioneerde grassprietverhuurders die graag de dingen beter willen maken voor onze kamperende gasten. Dat zal altijd wel zo blijven, het zit in ons DNA. Sommige dingen, die moet je niet eens willen transformeren!

Hoe ben je dan getransformeerd, dat vroeg ze me. En in de auto, na een uurtje rijden wist ik het, we hebben dat net weer wat meer verdieping gevonden. De nog net iets betere versie van ons zelf. Ons toekomstbeeld is vooral vernieuwen door dicht bij ons zelf te blijven. En dus zullen altijd alle projecten die we ontwikkelen in die lijn moeten zitten. Dus in de winter, wanneer onze camping onder een laagje sneeuw en ijs ligt, is het nog steeds die groene camping waar het goed sporten is. Van watersport naar wintersport, het is een heel klein stapje. Het is nog steeds voor dezelfde doelgroep mooi om dan hier te zijn. Niet gek dat dan ook tijdens onze winterslaap, wanneer de poelen zijn getransformeerd tot een prachtige ijsbaan, onze gasten nog steeds dan even graag hier komen schaatsen. Want ook dan is het een belevenis die je en mooie verhalen geeft, en weer nieuwe energie!

Straks in de toekomst, hoe ben jij dan getransformeerd? We zijn benieuwd naar jouw ervaringen, wil je die met ons delen? Wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.

samen reizen en de hindernissen op je pad nemen

Ik begon aan een nieuwe reis. Op een pad vol nieuwe en uitdagende hindernissen. Dat doe ik regelmatig, het onbekende is was me aan trekt! Ik ben samen, met een aantal andere mensen een project aan het optuigen voor de culturele hoofdstad, een theaterstuk over biodiversiteit. Gelukkig krijgen we ondersteuning van de Culturele Hoofdstad. met mede project ontwikkelaren krijgen we trainingen.

De eerste training ging over pitchen. Er werd gestart met een kennismaking rondje om daarna snel de theorie in te gaan duiken. De theorie was interessant en voor verdieping werden boeken genoemd die in natuurlijk snel noteerde. Pitchen is een wezenlijk onderdeel om medestanders te kunnen vinden, om je project nog beter, sterker te kunnen maken. Al snel kregen we de opdracht om met de zojuist opgedane kennis, nu zelf onze pitch te ontwikkelen, om die vervolgens voor elkaar te gaan uitvoeren. Best wel spannend, ook al was het al met al maar een klein groepje mensen die luisterde. En daar ging de pitch.......alle toehoorders luisterde aandachtig, gaven een voor een hun bevindingen. "Dat deed je goed, er zat al echt een verhaallijn in!" Of, "die plotselinge wending, was verrassend!" Maar ook "je stond met een bepaalde houding, nu niet echt toegankelijk".
We hebben elkaar voorzien van opbouwende kritiek. We kregen weer wat theorie, weer wat nieuwe aanwijzingen en langzaam maar zeker ontstonden bij ieder van ons groepje, pitchers die echt heel sterk waren. Einde van de dag, ging ik moe maar voldaan naar huis. Ik had zelf kunnen zoeken op internet: Hoe houd ik een top pitch? En ik weet zeker dat ik dan tips had gevonden die me hadden geholpen. Ik ben er heel wat minder zeker van, dat de uitkomst het zelfde niveau had gekregen! Ik had in mijn eentje kunnen gaan trainen, en mijn teksten en spraak kunnen blijven aanpassen. Maar ws. had ik nooit meegekregen dat ik wat aan mijn houding had moeten doen of aan mijn spreek tempo. Deze onbekende reis voor mij had zeker verschillende hindernissen. Maar doordat ik gekoppeld was aan mede reizigers, waren ze makkelijker te nemen. Bovendien was het ook zeker inspirerend om kritisch naar de andere pitchers te luisteren en hoe zij die hadden vorm gegeven. Zo kon ik wat ideeen van hen "pikken" die ik eenvoudig ook kon toepassen. Zo zie je maar weer dat samen reizen misschien wat meer tijd kost, maar het resultaat is vrijwel altijd beter!
Ik ben benieuwd hoe jij je hindernissen neemt; alleen of met elkaar?
Wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.

plant-based is pure luxe

De opmars van de plant, we zien het overal gebeuren. In onze receptie staan al heel wat planten, en ook wij hebben een nieuwe plantengoot in de maak. Ook wij willen de receptie weer nog beter qua sfeer passend zijn voor onze kamperende gasten. Maar wat zit er eigenlijk achter?

Het is allang niet meer het "gele autootje effect". Werkelijk steeds meer en vaker zie ik de omgeving vergroenen door planten, heel veel verschillende planten! Gister mocht ik een nachtje in het NH citycentre van Amsterdam overnachten. Ik wil niet overdrijven, maar er waren daar zoveel planten, dat je je haast in een plantenkas waande! En vorige week bezocht ik Restaurant Le Jardin in Utrecht, en ook daar was het een grote, groene oase! Niet alleen rond om ons heen, maar ook op ons bord. Een tartaar van tomaat, een toetje dat zelfs uit groenten bestaat? Ik had dat nog nooit eerder meegemaakt. Ik moet je zeggen, alles was zeer verfijnt en een ware smaaksensatie!
Planten, veel planten, maar waar komt dat toch vandaan? Het gaat hier over uitstraling, laten zien waarvoor je staat. We hebben een hele opgave, samen met elkaar. Wat we eten heeft direct impact op ons ecosysteem. We zijn met elkaar steeds meer en meer vlees gaan eten. Zoveel dat het ten koste gaat van onze omgeving, maar zeker ook van ons zelf! Ook binnen de wetenschap is er meer en meer aandacht voor dit thema. En wanneer we in de supermarkten kijken zien we dat er langzaam maar zeker steeds meer biologisch voedsel zijn gaan kopen. We zien een trend in het soort voedsel, neem nu maar de superfoods, de granen en bonen, de sapjes. Goedkoop is deze trend niet. We zijn gezond, plantaardig eten, steeds meer gaan zien als een luxe. En dus zie je tegenwoordig dat er luxe hotels en restaurants zich helemaal gaan richten op deze luxe trend. Vegetarisch, veganistisch, het is voorbij het houtje touwtje, het is een luxe!
Ik verwacht dat deze trend zich nog verder door gaat ontwikkelen. Gezondheid als luxe, we gaan weer terug naar een nieuwe balans, die gezonder en socialer zal zijn. Waar we wat tevredener zijn en misschien zelfs wel gelukkiger. Wat denk jij, wat zie jij? Ik ben benieuwd, laat je het ons weten?
Wees welkom de polletjes, Watersportcamping Heeg.

algoritme vs. onderbuikgevoel

We hebben vandaag de dag zulke intelligente computers. Ze zijn vaak heel wat slimmer dan dat wij mensen zijn. De machines winnen glansrijk met schaken, van de beste menselijke grootmeester. En ook bij de Rubik kubus zien we dat de best spelende mens (5 sec.) factor 10 langer doet over de oplossing vs. de machine (0.5 sec.). Deze super slimme computers gaan zeker ook effect hebben op onze bedrijfsvoering, maar hoe?

Angelina Jolie is wel een van de bekendste mensen die o.b.v. algoritme een heftige beslissing nam. Statistisch gezien was haar kan op borstkanker wel heel erg groot gezien haar genetische belasting. Zij heeft besloten haar beide borsten preventief te laten verwijderen!
In de hotellerie weten we dat de kamerprijzen aanzienlijk stijgen wanneer er een groot event in de directe omgeving plaats vindt. Bij vliegstoelen wordt alleen al o.b.v. belangstelling van de gasten, de prijzen verhoogd of verlaagt. Maar het gaat verder, wat te denken van je ebook. Want wie leest nu wat? Het ebook kan zien of je nog iets gaat herlezen. Welke hoofdstukken je leest en in welk tempo. Of je in slaap bent gevallen en wanneer je waar leest. Tja, wie leest nu wat? We hoeven niet meer te vragen wat de gast wil, we kunnen gewoon de data analyseren.
Vandaag de dag zijn dit soort data analyses nog behoorlijk kostbaar. Voor een gemiddeld papa en mama bedrijf is het alleen nog niet te doen, maar er zijn meer partijen op de markt. Ik verwacht dan ook dat de "grote jongens" hier vandaag of morgen snel grote stappen mee zullen gaan maken. De kleine papa en mama campings zoals wij, waar tot 15 medewerkers zijn, kunnen vooral zelf heel goed kijken en luisteren. Daar heeft iedere medewerker een grote betrokkenheid en zicht op de gast. Maar alles wat daar tussen zit, die zullen het de komende jaren vooral moeilijk krijgen verwacht ik. Want wil je je organisatie aanpassen aan de wensen en behoeften van je (kamperende) gast, dan zul je vooral snel de veranderende wensen en behoeften kunnen signaleren. Dan zul je steeds maar weer, kleine test moeten ontwikkelen om te kijken en te luisteren. En of je nu een groot bedrijf bent en de data kan gaan analyseren, of een heel kleine organisatie die nog dicht op de huid zit van de gast. Beide gaan het denk ik wel redden. Zolang er maar een grote nieuwsgierigheid is naar die gast en zijn gedrag, wensen en behoeften. Want zonder nieuwsgierigheid, wordt er niet veel onderzocht.
Wat ben jij op het moment aan het onderzoeken? Laat je het ons weten? Wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.

convenience is the new loyality?

Afgelopen woensdag bezocht ik de Exact live bijeenkomst en natuurlijk kwam ik weer vol met nieuwe ideeen en inzichten naar huis. En nu eenmaal thuis pak ik als eerste dit thema eruit: Gemak dient de mens! Als er een ding is dat de afgelopen 50 jaar sterk is veranderd, dan is het wel dat we samen, steeds meer en meer voor gemak zijn gaan kiezen! We zullen dus steeds maar weer moeten gaan kijken of we onze producten, processen en services makkelijker voor onze kamperende gast willen gaan maken en hoe we dat dan kunnen doen!

Een mooi voorbeeld is wel dit kapperskleed. Je kent het wel, ik ga naar de kapper om mijn A1 (mijn grijze haar uitgroei) te laten wegwerken en mijn haar te laten knippen. Berndt is met bakjes en kwastjes in de weer om mijn haar te verven. Gezellig kletsen we er op los, we hebben het over maatschappelijke uitdagingen, over de kinderen of over een concert die we onlangs hebben bezocht. Natuurlijk heb ik een lekkere kop kruidenthee van hem gekregen. En dan moet de verf zijn tijd krijgen. Berndt richt zich even op een andere klant en wat ga ik ondertussen doen? Wat doen andere klanten dan? De een na de ander zie ik in deze situatie druk in de weer met zijn mobiel. Dit is het rust moment om even weer ook alle berichtjes bij te gaan werken. Maar om mij heen zie ik ook genoeg mensen die even bij de kapper zitten en terwijl de kapper druk aan het knippen is, zitten ze druk met hun mobiel te zijn. Je kunt je voorstellen hoe dat gaat! Met de oude kleedjes was dit altijd een wat onhandig gedoe. Je mobiel kwam onder de afgeknipte haarpunten te zitten! Met deze nieuwe kleedjes is dat verleden tijd. Je mobiel kan je prima bedienen door het doorzichtige venster dat erin is verwerkt.
Door te kijken hoe je de dingen nog gemakkelijker kan maken, wel te verstaan, gemakkelijker voor de gast of klant, voeg je vaak veel waarde toe!

MAAR NIET ALTIJD! Waar we echt behoefte aan hebben is oprechte, persoonlijke aandacht. Juist doordat we nu steeds meer en meer efficient onze producten zijn gaan kopen, is er een grote schaarste aan persoonlijke aandacht. Vijftig jaar geleden deden we onze boodschappen bij de slager, de bakker en de kruidenier, daarna deden we dat bij de supermarkt en nu bestellen we een keer per week, een box die tot op ons aanrecht, heel gemakkelijk wordt bezorgd! Maar bij dat bestellen krijgen we nergens nog echt persoonlijke aandacht. Niet bij het bestellen, niet bij het afrekenen alleen heel even snel, bij de bezorging. Zou Berndt nu beter zijn oude kleedjes kunnen blijven gebruiken, zodat hij zijn kappersklant echt persoonlijke aandacht kan blijven geven, of kan hij toch beter voor de nieuwe kleedjes gaan? Ik denk dat Berndt bij de oude kleedjes moet blijven. Hij zou ook voor beide kunnen gaan, en de klant kunnen laten kiezen. Maar juist dan gaat mogelijk de klant kiezen voor het kleedje met venster, en langzaam maar zeker is het verschil tussen Berndt en de andere kappers minder groot. Berndt is namelijk een meester in het geven van oprechte aandacht. Hij is een buitengewoon prettige gesprekspartner. Hij is genuanceerd, hij heeft een hoop levenservaring en hij is buitengewoon empathisch. Dat hij ook nog goed knipt in een prettige omgeving, dat hij zijn diensten super flexibel qua tijd aanbiedt is allemaal mooi. Maar zijn sterkste kracht is wel dat hij je echt persoonlijke aandacht geeft! Kortom, hij heeft al heel veel gedaan in het de klant gemakkelijk maken. Denk alleen al aan het feit dat je 18/24h bij hem terecht zou kunnen. Maar zijn persoonlijke aandacht, dat moet hij nooit ondergeschikt maken aan gemak!
Kijk dus altijd goed, of je keuzes voor gemak niet conflicterend zijn voor sterkste kracht. Ik ga deze week maar eens kijken wat wij gemakkelijker kunnen gaan maken voor onze kamperende gast. Heb jij toevallig al een idee? Wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.

garippg he!

We zijn allemaal geconditioneerd. En hoe ouder we worden, hoe groter de kans dat we heel erg geconditioneerd zijn. We hebben allemaal behoefte aan logica. Ik mocht een presentatie meemaken waarbij we steeds maar weer op het verkeerde been werden gezet. Werkelijk onuitstaanbaar. Wat een tegenvaller voor me, dat ik helemaal niet zo autonoom denk, als dat ik zelf had verwacht.

Ik hang aan de lippen van Ad Bastiaanse die ons in een up tempo meeneemt in de wereld van hoe onze hersens werken en hoe wij daar als merk op kunnen inspelen. Hoe kunnen we ons merk designen?

Misschien ken je het wel, een hele lap tekst waarbij de volgorde van de woorden totaal onjuist zijn. Het enige is dat de eerste en de laatste letter van elk woord wel op de juiste plaats moet staan, en hoppa, we zonder al te veel meer moeite, gewoon de hele tekst lezen! Ik moet eerlijkheidshalve wel melden dat mijn eerste reactie was: "Help, kennelijk ben ik zo moe, dat die dyslectie van me, mij nu echt gaat opbreken! "Gelukkig merkte ik al snel dat mijn buurvrouwen zich ook heel even moesten herpakken. Daarna mochten we de tekst met daarop de kleuren voorlezen. Echter waren de letters, met een andere kleur weergegeven, dan dat het woord was. Precies zoals in dit plaatje. Ik kreeg werkelijk kortsluiting in mijn hoofd. En het ging maar door en door. We zijn dus geconditioneerd, maar wat kan ik daar mee met onze eigen camping? Deze presentatie zou toch gaan over design & merk? Ondanks dat ik andere verwachtingen had van de presentatie, was ik wel geboeid. De ene mindfuck volgde de andere op. En toen kwam het, hoe beleven wij design? Goed design moet:

• emoties oproepen
• tot de verbeelding spreken
• en logisch zijn

Maar willen we echt de aandacht hebben, willen we ons type kamperende gast energie gaan geven, dan is het heel handig om juist op een leuke manier, verwarring op te roepen! Ik heb het zelf nu ervaren. Maar wees waaks, want het creeren van verwarring, moet wel echt passen bij de doelgroep die je bedient en bij je merk. Je kunt je voorstellen dat verwarring stichten door een chirurg die je gaat opereren nu niet bepaald handig is. Hoe dan ook, kijk naar alle raakmomenten binnen je organisatie en check of ze wel emoties oproepen, tot de verbeelding spreken en of ze logisch zijn! En o ja, vergeet vooral ook je logo niet!
Ik ben benieuwd waar jij vooral nog stappen kunt maken. Laat je het ons weten? Wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg. 

van: zorgen dat mensen dingen willen, naar:

Designthinking legde Tessa Mulder tijdens de DDW uit als: "van zorgen dat mensen dingen willen, naar dingen maken die mensen echt willen" En direct hoorde we al mensen vanuit het publiek zeggen: Maar mensen weten helemaal niet wat ze willen!

Daar ligt dan ook de uitdaging voor de designer. Hij zal alles op alles moeten zetten om er maar achter te kunnen komen om de echte wensen boven tafel te krijgen. De designer gaat het gedrag observeren, gaat vragen stellen, de behoeften boven water krijgen en gaat de problemen inventariseren. Met die gegevens gaat de designer een droom ontwikkelen om het probleem op te lossen. De droom zal gaan leiden tot een prototype. Dit prototype wordt weer getest op de doelgroep. Hoe gedraagt die zich? Welke vragen stelt hij? Voorziet dit product in de behoeften? Waar functioneert het prototype wel? Waar is verbetering nodig? Welke tips krijgt hij mee? Dan wordt een verbeterde versie van het prototype gemaakt. Je ziet dat door deze manier van ontwikkelen, het zgn. designthinking, de afstand tussen product, producent en afnemer minimaal is geworden. Designers zijn visionairs, zijn dromers maar zeker ook doeners die het probleem vatten.
Het is een heel andere wijze dan die we uit de vorige decennia kennen. Daar waar vooral de marketeer de opdracht had om het product maar zo aantrekkelijk mogelijk, via de juiste kanalen en met de juiste middelen, aan de man moest brengen.
De designer neemt de antwoorden niet zomaar voor zoete koek, die kijkt ook naar het gedrag en gaat in de ontwikkelfase heel diep in op de vraag. Want wil je vernieuwing, dan zal je heel diep in je vraag moeten gaan! Dat is meer dan een verbeterd recept over een bestaand product "gieten".
Nu moet ik je toch bekennen dat ook wij ons af en toe schuldig hebben gemaakt aan dit verkeerde "sausje overgieten". Een voorbeeld daarvan is dat we met trots spraken over onze ANWB erkenning. Want, als er ANWB op staat, dan is het goed, was de gedachte. Wij wilden onze potentiele kamperende gasten gerust stellen. En ook wij hebben met adwords campagnes geprobeerd om op de befaamde nr. 1 ranking bij Google te staan. We hadden beter toen al kunnen kijken en onderzoeken hoe we onze grassprieten zo konden door ontwikkelen, zodat ze voor onze doelgroep de allergroenste groenste, verste en mooiste grassprieten konden aanbieden. Dan waren we nu alweer wat stappen verder geweest en was onze camping nog unieker, in plaats van weer eentje die zich ontwikkeld voor de grijze massa. Maar goed, we weten waar we naartoe willen, naar een droomplekje, om de hoek van de Randstad, waar men goed tot rust kan komen. Waar het goed nutteloos hangen is. En waar je de tijd kan vertragen. Een plek waar je weer vol energie komt. Want uiteindelijk is het dat wat we onze gasten verkopen! Energie en inspiratie, en ook nu tijdens onze winterslaap zijn we daar nog steeds keihard mee bezig! Want zeg nu zelf, leuker werk is er toch niet te bedenken! Dingen verkopen waar gasten echt op zitten te wachten!
Kan jij ons misschien nog verder helpen, waar zitten ons type gasten ook nog op te wachten? Wees welkom, we horen graag van je, de polletjes Watersportcamping Heeg.

concepts to watch

Voor mij is de Dutch Design Week het meest belangrijke event van het jaar. We richten ons op de gasten die als eerste, nieuwe dingen willen ervaren. Dan zullen we ook steeds opzoek moeten gaan hoe wij aankomende, belangrijke trends met ons eigen DNA moeten zien te verweven.
En als er ergens een plek is waar je veel aankomende trends kan zien, dan is het wel op de Dutch Design Week!

Dus heb ik ook dit jaar daar weer een paar dagen doorgebracht. Ik heb heel wat gezien, gehoord, geproefd en gevoeld. Jammer dat ik al die zintuigelijke ervaringen niet in mijn blogje mee kan geven, anders had ik dat zeker wel gedaan! En nu zit ik thuis alle foldertjes en visitekaartjes te ordenen. Ik orden ze eerst op; wat zie ik hier? Waar gaat dit over. Dan vallen me al een aantal trends op. Trends die ik voorgaande jaren ook al voorzichtig zag aankomen. Het ambacht, de maakindustrie, de imperfectie. De robotisering, alles wat je met techniek kan oplossen binnen je bedrijfsprocessen, zou je direct kunnen doen, uit kosten overweging! Immers, een robot heeft nooit een rot humeur, is constant en wordt niet moe! En misschien nog wel belangrijker, maakt veel minder fouten!
Als je al deze voordelen zo opnoemt, dan ben je toch bijna gek dat je die processen nog door mensen laat doen?
Maar ik zei al, naast de ene trend, zie je ook altijd weer een soort tegentrend aankomen! In dit geval, het ambacht! Nog even en de imperfectie is een luxe geworden! Het maakt je product of dienst uniek!
Het geeft meer betekenis aan het product, de maker en zijn verhaal zijn minstens zo waardevol, als het eindproduct zelf!
Ik heb heel veel potjes, flessen en lampen gezien. Net als tassen, jassen en kasten. Allemaal met een sterk verhaal, een sterk concept en met de trotse ontwikkelaar die ernaast stond om het verhaal erachter te kunnen vertellen. Het zijn telkens producten geworden die je kunnen raken, of niet. Je houdt ervan, of niet. Eigenlijk is het als een zelfrijdende auto, of de auto met chauffeur. Ik vind het altijd wel leuk om in een andere stad een taxi te pakken. De meestal lokale chauffeur kan je nog heel veel extra informatie geven over de nieuwe omgeving en het leven daar. Maar ja, niet iedereen houdt ervan om altijd maar weer te praten. Daarvoor zouden de zelfrijdende auto's weer een uitkomst zijn!

Nu ga ik maar weer alle kaartjes en folders op een andere wijze ordenen. Dit keer op wat ik voor onze kamperende gast het beste vind. Wat is voor onze camping het meest passend? Zal het de jas zijn die alle stralingen buiten zal houden worden. Of toch meer die leuke lamp en tafel, geinspireerd op de basaltkeien van de dijk? Of was het toch meer de vernieuwende kijk op ..... Ik zal het je t.z.t. laten weten! En heb je nog vragen, laat het me dan weten, wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.

Willem Vermeend spiegelt ons onze cultuur: "het kon minder"

Willem neemt ons al snel mee naar lijstjes. Hij noemt ze op en ik ben in schok. Hoe kan het zo zijn? Het zal toch niet waar zijn? En eerlijk, ik heb er de halve nacht nog van wakker gelegen. Want ook ik ben een onderdeel van onze maatschappij. Ik doe er vast dus ook aan mee! Dit is niet wat ik mijn kinderen graag meegeef! Eerlijk gezegd, ik schaam me ervoor!

Het eerste lijstje verontruste me nog niet zo. Het was eigenlijk best wel prettig. Het nare komt pas daarna....
Ik zal beginnen met het eerste lijstje:

• We zijn het 2e rijkste land van Europa
• We staan op de 4e plaats in de wereld qua innovatie
• En we staan op de 5e plaats van innovatie-kracht
• We staan op de 2e plaats van pensioenland

En wat gezondheidzorg betreft staan we altijd in de beste top 3 van de wereld!

Het is toch echt geweldig he! Dat had je toch niet gedacht. Wat een enorme prestatie, en dat voor zo'n klein landje als Nederland. En Willem noemde het niet, maar ook op sportgebied doen we het natuurlijk buitengewoon goed. We hebben heel wat topsporters, neem nu alleen onze eigen Friese helden als Epke Zonderland of Sven Kramer. Ik begon al helemaal te glimmen. Maar toen kwam het. Ik heb het er wel al vaker over gehad in mijn blogjes: Er zijn droeftoeters! Maar nu blijkt (OMG) dat we collectief, somberaars zijn. Het zit in ons DNA zal ik maar zeggen. Willem heeft het CBS opgebeld of het echt zo is. En als je een vraag hebt, zo adviseerde hij, dan bel je het CBS op, die weten alles! Het CBS had het antwoordt: We zijn het meest chachrijnige land ter wereld!
En dat met alles wat we hebben en kunnen. Het klinkt zo erg als een verwent kind dat chagrijnig door de speelwinkel loopt, in het kielzog van papa en mama. Papa en mama zijn opzoek naar een nieuw leuk kado voor dat kind. Maar het kind heeft alles al, of het is nog niet goed genoeg! Wat een hoop ontevredenheid, ik weet niet wat ik hier mee aan moet. Kan iemand mij uitleggen wat al dat chagrijn voor goeds brengt? Wees welkom de polletjes, Watersportcamping Heeg.

mijn jaarlijkse portie PROZAC

Ik heb weer een paar dagen Dutch Design Week achter de rug. Dagen waar ik altijd enorm naar uit kijk. Niet alleen door de enorme hoeveelheid nieuwe ideeen en inzichten. Maar zeker ook door de enorme hoeveelheid geestverwanten om me heen. De Dutch Designweek maakt me blij en energiek, het is als mijn jaarlijkse portie Prozac!

Zo voorbij het kampeerseizoen, in het begin van onze winterslaap, ben ik altijd wat slap en misschien zelfs wel wat droeviger. Ik ben moe van een heftig kampeerseizoen, zit midden in de werkzaamheden, waar ikzelf een hekel aan heb. Ik moet mezelf echt oppeppen om de dingen te doen, die moeten gebeuren. Het berekenen van de (nieuwe) prijzen en het samenstellen van de prijslijst, de BTW, de kilometer administratie en het inloggen op systemen om onze bedrijfsgegevens weer up to date te maken. Brrr, allemaal dingen waar ik echt niks aan vind. Maar het hoort er wel gewoon bij. Wat een geluk dat die Dutch Design Week precies in deze periode valt, heerlijk! Ik stuiter van de ene workshop naar de andere bijeenkomst. Heb afspraken op toffe plekken met bekende (creatieve) uit mijn netwerk en leer weer heel veel nieuwe mensen en concepten. Mijn vrolijke brein maakt overuren. Ik gun mezelf gewoon geen pauze en dender maar door. Ik kan er niet genoeg van krijgen. En met mijn volle hoofd, en een vol notitieboekje, ben ik weer naar huis gegaan. Wat maakt me nu zo blij en vrolijk? Misschien juist wel omdat de DDW de plek is die me uit mijn comfortzone haalt. Ze verleidt me om vanuit een ander perspectief naar de dingen te kijken. Ze geeft me de kans om met creatieve, te kijken naar ons concept, onze camping. Ze geeft me bevestiging en zorgt dat ik het niet te benauwd krijg. Ze geeft elasticiteit aan onze kaders. Ze geeft een kijkje in de toekomst.
Het is juist zo interessant omdat ik hier een kijkje krijg in het onderhanden werk, ipv een gelikt, mooi eindproduct. Hier kan ik samen met de designer in gesprek, om te horen wat het idee erachter is. Hier kan je vragen naar het proces erachter en welke stappen zijn genomen. Kijken, ruiken, voelen, proeven en vooral veel horen!
De Dutch designweek heeft me ook dit jaar weer veel gebracht. Ik vraag me nu af, wat is jouw jaarlijkse portie prozac? Wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.