Zo voorbij het kampeerseizoen, in het begin van onze winterslaap, ben ik altijd wat slap en misschien zelfs wel wat droeviger. Ik ben moe van een heftig kampeerseizoen, zit midden in de werkzaamheden, waar ikzelf een hekel aan heb. Ik moet mezelf echt oppeppen om de dingen te doen, die moeten gebeuren. Het berekenen van de (nieuwe) prijzen en het samenstellen van de prijslijst, de BTW, de kilometer administratie en het inloggen op systemen om onze bedrijfsgegevens weer up to date te maken. Brrr, allemaal dingen waar ik echt niks aan vind. Maar het hoort er wel gewoon bij. Wat een geluk dat die Dutch Design Week precies in deze periode valt, heerlijk! Ik stuiter van de ene workshop naar de andere bijeenkomst. Heb afspraken op toffe plekken met bekende (creatieve) uit mijn netwerk en leer weer heel veel nieuwe mensen en concepten. Mijn vrolijke brein maakt overuren. Ik gun mezelf gewoon geen pauze en dender maar door. Ik kan er niet genoeg van krijgen. En met mijn volle hoofd, en een vol notitieboekje, ben ik weer naar huis gegaan. Wat maakt me nu zo blij en vrolijk? Misschien juist wel omdat de DDW de plek is die me uit mijn comfortzone haalt. Ze verleidt me om vanuit een ander perspectief naar de dingen te kijken. Ze geeft me de kans om met creatieve, te kijken naar ons concept, onze camping. Ze geeft me bevestiging en zorgt dat ik het niet te benauwd krijg. Ze geeft elasticiteit aan onze kaders. Ze geeft een kijkje in de toekomst.
Het is juist zo interessant omdat ik hier een kijkje krijg in het onderhanden werk, ipv een gelikt, mooi eindproduct. Hier kan ik samen met de designer in gesprek, om te horen wat het idee erachter is. Hier kan je vragen naar het proces erachter en welke stappen zijn genomen. Kijken, ruiken, voelen, proeven en vooral veel horen!
De Dutch designweek heeft me ook dit jaar weer veel gebracht. Ik vraag me nu af, wat is jouw jaarlijkse portie prozac? Wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten