heb het hart niet om.....

Voor een ieder die mij wat beter kent, weet dat ik een groot bewonderaar ben van Pipi Langkous. Vroeger, in de vorige eeuw, hadden we thuis nog geen T.V. Dat was niet goed, daar deden we thuis niet aan. Maar op zondag, wanneer Pipi op TV kwam, hadden wij soms gelukt dat mijn ouders gingen borrelen bij "Oom Anton en Tante Rie". En die hadden TV en daar mochten we dan kijken naar Pipi!

Nu weet ik niet of het exclusief wel kunnen kijken naar TV, mijn liefde voor Pipi zo heeft aangewakkerd. Het zou kunnen, stof voor psychologen. Maar ze is vanaf het eerste moment mijn idool geweest. Haar vrije manier van denken, haar creatieve oplossingen die de problemen altijd veel aangenamer doen oplossen. Haar eigen koers, haar eigen geluid en de groeps en omgevingsdruk zo weten te pareren!
Laatst mocht ik speed daten met 14-15 jarige die me het hemd van mijn lijf mochten vragen over mijn vak: Grasspriet verhuurder (kampeer gasten ontvangen). Het was een feestje en ik ging weg met een hele grote glimlach op mijn gezicht. Een van de jonge dames vroeg: "Mevrouw, wat wil u later worden?" Ik vond het een heerlijke vraag. Ben je 51 jaar en dan ziet zo'n jong geval me nog aan als of ik nog een enorme toekomst voor me heb, HEERLIJK!
Ik hoefde niet lang na te denken, en zei: "Later wil ik Pipi Langkous worden". O, ja, met van die staartjes, zei ze. Misschien ook met die staartjes, maar vooral om haar moed. De moed om zelfstandig te durven denken. De moed om voorbij je eigen angst te durven handelen. De moed om de controle soms los te laten gaan.
En wanneer ik dan zo moedig ben, dan levert het me heel veel meer geluk en vrijheid op. Ben ik beter in staat om betere beslissingen te nemen. Als ik later Pipi Langkous ben, dan durf ik nog veel meer te luisteren naar mijn hart, want moed hebben, dat is de kennis van je hart!

Het was heerlijk wat die jonge dame mij heeft gegeven. En ik hoop dat ik haar, en alle andere leerlingen aan die tafel ook wat heb kunnen geven. Op school leer je heel veel, maar er zijn maar weinig scholen die je trainen in moed. Er zijn heel wat bestuurders en toezichthouders. Maar er zijn er maar weinig die moed op de agenda durven zetten. Vandaag ga ik weer naar een groepje studenten. Hopelijk lukt het me om ze te stimuleren om een klein beetje moediger te zijn.
Wat voor moedigs ga jij vandaag doen? Ik ben benieuwd, wees welkom!