Spoorzoeken 4.0

Vandaag de dag weten zowel commerciele bedrijven, als overheden, meer van je dan je ooit voor mogelijk had gehouden! Had in de vorige eeuw een overheid een heel leger aan spionnen nodig om van een paar mensen, hun sporen na te gaan. Nu laten we zelf enorme digitale sporen achter, waar zowel commerciele bedrijven, als overheden gretig in grasduinen.
Dimitri Tokmetzis vertelt ons welke digitale sporen je allemaal zo achter laat, en wat commerciele bedrijven en overheden daardoor van je weten.

Een spoor van meta data laat ik achter. Vaak zonder dat ik het zelf eigenlijk door heb. Daardoor hebben "ze" door wie je bent, wat je bent, waar je bent, wanneer en waarom en zelfs hoe! Ik merk dat ik even slik, zal toch wel meevallen......hoop ik? Mijn browser heeft al meerdere keren opdrachten gekregen om een onzichtbare, unieke tekening van me te maken en een onhoorbaar geluid te produceren, waardoor ik identificeerbaar ben geworden (bv. silver push)
Daardoor weten "ze" wat ik ben, waar ik naar kijk, op welk apparaat, hoe lang.
Facebook is heel goed in te achterhalen wat ik ben. Zelf maken we met onze camping ook gebruik van Persona's, om zo een sterke campagne te kunnen ontwikkelen. Heel handig, zo'n lookalike. Zo kan ik preciezer mijn doelgroep bereiken. Door het geven van like's geef je een oordeel over het bericht. En daarmee laat je je in de kaart kijken. Zo weet Facebook wat voor persoon je bent. Zo krijg ik vooral die advertenties, die ik vast interessant vind. Niets te verliezen toch......En toch begint er nu wat bij me te knagen!

Maar wat ik doe is ook bijna kinderlijk eenvoudig vast te stellen. Door mijn ventilator van mijncomputer te volgen. Moet de processor harder werken, dan heeft die meer koeling nodig. Dus moet de ventilator ook harder werken. Ik ben precies te volgen, "ze"weten al lang waar ik ben. Mijn energieverbruik laat zien wanneer ik een paar dagen weg ben. Normaal zet ik de verlichting aan, wanneer het donker wordt. De thermostaat staat op 19 graden wanneer ik thuis ben. De wasmachine draait vooral in de weekenden. Tenminste, als ik thuis ben. Anders niet natuurlijk. De zendmasten hebben al lang gezien waar mijn mobiel zich bevindt en welke route is afgelegd. Er is zelfs al bekent hoe het met de batterij van mijn mobiel is gesteld. Wanneer die bijna leeg is, ben ik bereid graag wat meer te betalen voor een dienst van Uber!
Ze weten waarmee ik heb gekeken, heb ik via Windows gekeken, dan wil ik niet zoveel betalen, heb ik met Apple gekeken, dan betaal ik graag meer....En ook hier geldt, ik kan er niets tegen doen!

Waarom slaan commerciele bedrijven en overheden zoveel data op? Dat doen ze alleen maar omdat ze onderscheidt willen maken tussen de verschillende sociale groepen. In welke categorie wordt ik gezet? Wanneer je mensen gaat categoriseren, dan ga je groepen mensen anders benaderen. Denk alleen al eens aan het vakgebied strafrecht! Zit je in het slechte data profiel, dan krijg je vermoedelijk een langere/ zwaardere straf. Hoe zit het met het solidariteits principe? Wat voor effect heeft dat alleen al op bv. de verzekrings branche? Wat doet dit met het burgerschap? Wat als je (onterecht) op een terroristenlijst bent komen te staan? (en dat gebeurt meer en vaker dan je denkt!)
Hoe zit het met je autonomie? Wie kan dit systeem nog uitleggen tussen de input en de output? Welke gemeenschappelijkheid hebben we?

We hebben met elkaar al lang geen flauw idee meer waar al onze data terecht komt. We hebben er al lang geen grip meer op wat die blackbox ermee doet. Dimitri zelf doet aan data minimalisatie.
We zouden veel meer transparatie, navolgbaarheid en evaluatie toe moeten. De besluitvormers zouden het moeten kunnen uitleggen. Want privacy is ongelofelijk belangrijk. We hebben heel wat te verliezen. Met een ongemakkelijk gevoel, rij ik door de mist weer terug van Groningen naar Friesland. Door de mist is mijn zicht heel beperkt en nog meer gefocust. Ik zie het grotere geheel niet meer. Misschien wel exemplarisch voor dit thema.....