we zijn verwend!

We hebben afgelopen maand een reis naar Azie ondernomen met onze kinderen. De jongste (15) waren in dit deel van de wereld nog niet eerder geweest. Ik had ze verteld over de verschillen. Maar de verschillen die ik heftig vond, vonden zij totaal niet heftig! Grappig hoe iedere generatie, problemen heeft met een bepaald verschil.

Ik vertelde ze over water. Bij ons kan je gewoon het water uit de kraan drinken. Het heeft een goede smaak. Het water dat in Thailand uit de kraan komt, dat ruimt al naar chloor. Bedoeld om alle eventuele bacterien te doden. Bij ons heeft het waterbedrijf alle bacterien er al uit gefilterd!
Maar ze vonden het totaal niet lastig om tanden te poetsen met een flesje water. "Ach mam, dat doen we toch ook al in Griekenland!"
Veel erger was natuurlijk dat er niet overal stopcontacten waren. Ze hadden uit voorzorg al een batterybank gekocht. Stel je toch voor?!? En het grote geluk voor de jongens was dat werkelijk overal wel wifi was. Nog beter dan in ons eigen kikkerlandje! Waar ze zich werkelijk hevig aan hebben gestoord was dat veel bewoners niet of nauwelijks de Engelse taal spraken. "Een kind uit groep acht spreekt nog beter Engels dan de mensen hier!" En ik moet zeggen, dat klopt. Maar waarom spreken ze dan zo slecht Engels? Denk je dat alle kinderen les hebben gekregen op het niveau, met de kwaliteit, zoals jullie dat hebben gehad? Denk je dat de kinderen allemaal naar school zijn gegaan tot op een hoge leeftijd? En waarom proberen jullie niet met de mensen te spreken met je handen en voeten? Waarom wil je niet alles proberen om de mensen toch te gaan begrijpen?
Ik zat me suf te piekeren waarom ze niet de moeite namen om hun verwondering te doorgronden. Ze zijn creatief, ze zijn open minded, ze zijn extravert? Bij ons op de camping hebben ze nauwelijks moeite om connectie te maken met de kamperende, onbekende mensen. Zou het dan toch die WiFi zijn, die ze makkelijk weet te verleiden naar een wereld die ze kennen en waar ze geen moeite hoeven doen om begrepen te worden en de ander begrijpen? Zullen ze wel heel goed hebben meegekregen, dat ze enorm geluk hebben, dat hun wiegje hier in Nederland stond? Zouden ze beseffen dat ze wel heel veel meer kansen daardoor hebben gekregen om zich te ontwikkelen? Of .....
Ik geloof dat we volgende keer maar moeten gaan zoeken naar een eilandje waar geen WiFi is, waar je niet anders kan, dan in het hier en nu blijven leven. Zodat je meer buiten je comfort-zone komt.
Ik ben benieuwd naar je reactie, wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.