Vandaag komt de gast vanuit een tegenovergestelde richting en moet je je aanpassen op metail. Van standaard medewerkers, moet je nu medewerkers hebben met empathie. Er moet meer humanisatie op de werkvloer en natuurlijk moet je open zijn.
Eerst wilde de gast een standaard camping. Standaard was de norm. Liefst met een keurmerk erbij zoals de ANWB, want dan wist je als gast zeker dat het klopt. Het aantal sterren gaf het niveau van luxe aan.
De medewerkers werkte volgens een strak en gestandaardiseerd geleide organisatie. Er waren protocollen voor alleen al de telefoon. Elke medewerker droeg bedrijfskleding zodat iedereen er echt hetzelfde uitzag. Behalve dan de directeur, die overigens meestal een parkeerplaats direct voor de deur kreeg met een eigen bordje.En of je nu Pietje of Marietje was, het maakte niet uit, iedereen werd op dezelfde wijze behandeld en kreeg dus dezelfde producten en diensten. Van enige eigenheid was geen sprake. Je kunt je voorstellen dat je hier nauwelijks stralende mensen ziet lopen, die vol plezier en enthousiasme aan het werk zijn. Strak en standaard is de norm, was de norm.
Vandaag de dag is de perceptie van luxe duidelijk anders geworden. Luxe is de eigenheid van elke medewerker. Dus al die bedrijfskleding past totaal bij het concept van een echt luxe camping. Maar moet je vooral je medewerkers blijven trainen op echte aandacht. Medewerkers die aan drie woorden genoeg hebben om je gast echt te begrijpen. Een eigenheid neerzetten, die je organisatie heel authentiek maakt. Alles doen om ver weg te blijven van de standaard en de structuur.
Niet voor niets hebben we al jaren in onze kernwaarden: ANDERS zitten.
Gistermiddag kwam er een docent met een groepje studenten langs op onze camping. Ik nam ze mee en liet ze het een en ander zien. Daarna liepen ze zelf nog even de andere helft van de camping te bekijken. Na een poosje kwamen ze weer terug, met wat mooie vragen. Maar ook met opmerkingen. De ene student zei met respect, dat dit zeker niet de camping was waar hij stage zou willen lopen. En juist een ander zei dat hij dit een MAGISTALE CAMPING vond. Ik was blij en trots en legde uit dat we zeker niet een camping willen zijn, die iedereen wel goed vindt. Ze keken me even wat verwonderd aan. Want, zei ik, een camping die iedereen wel okay vindt, is een camping in grote concurrentie strijd. Daar zijn er genoeg van, en dan is het product standaard, dan kan je niet anders, of je zult de concurrentie moeten gaan bevechten op basis van prijs.
Ben je uniek en spreek je een beperkte groep, enorm aan. Dan heb je bijna geen last meer van concurreren op prijs. Mits de groep waarop je je richt, groot genoeg is.
Wat fijn dat mensen wat van onze camping vinden. Dan laat het ze niet lauw lauw. Ik had weer een goede dag. En de student die onze camping magistraal vond, die gaf snel nog even zijn website door. Misschien dat we elkaar kunnen versterken?
Ik weet niet tot welke groep jij behoort. Of je nu juist onze camping magistraal vindt, of dat je het echt helemaal niks vindt. Maar hoe zit het met jouw organisatie? Is die uniek? Vinden mensen er wat van? Ik ben benieuwd, laat je het ons weten? Wees welkom, de polletjes, Watersportcamping Heeg.
