Ik ben op mijn best met de camping, wanneer mensen problemen hebben. Dan bedoel ik natuurlijk niet van die kleine problemen als geld gewisseld willen hebben. Nee, ik bedoel echt behoorlijke problemen. Kinderen met hun handen tussen de deur, en met flink gekneusde vingers bij me komen. Of wat te denken van een kapot gewaaide en verregende tent waarin absoluut niet meer geslapen kan worden door het gezin. Het zo goed mogelijk voor de gast proberen op te lossen, dat vind ik een uitdaging!
Onzekerheden is ook zoiets, een ding weet je dan zeker, dat je de uitkomst, hoe het zal gaan verlopen dus, niet kan voorspellen! Alles behalve saai! De gedachte alleen al bij onzekerheden, het zou zus kunnen gaan, of zo. Maar het kan ook nog wel eens heel erg anders af gaan lopen!
Problemen en onzekerheden, het geeft me een adrenaline kick. Het heeft een zelfde soort werking als cocaïne. En wat hoor ik nu van de week, voor ontwerpers en andere creatieve "gekken" zijn onzekerheden en problemen als cocaïne!
Dat maakt dan ook direct duidelijk waarom de ene mens als verlamt reageert op onzekerheden en problemen. En waarom de ander direct in actie komt en begint te stralen en te schitteren. Denk je dat ik misschien verslaafd ben aan onzekerheden en problemen? Zou je ervoor behandeld kunnen worden? Ach nee, daar moet ik niet aan denken. Ik zoek het gewoon actief op. Een camping met een hoop mensen, dat is een constante stroom cocaïne lijntjes voor me, misschien dat ik daarom wel zo dol ben op dit werk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten