Mijn vader (econoom) vertelde me dat een jaar langer studeren, een jaar minder cariere betekende, en dus een jaar minder van je laaatst verdiende inkomen van je arbeidzame leven. Dat tikte toch behoorlijk aan. In de publieke discussie hoor je de afwegingen van de kosten van een ziekte en wat als we met deze therapie een leven kunnen rekken met een jaar, wat mag dat dan gaan kosten?
Het gaat allemaal over tijd, en de kosten ervan. Het is goed om te kijken naar de kosten kant, maar wat mag het ons kosten als we het bepalen obv geluk? Ik kan me totaal niet voorstellen dat ik me twintig jaar naar een baan zou slepen met grote tegenzin. En toch zijn er hele horde mensen die zich jaar in jaar uit naar hun werk slepen, met hele grote tegenzin! Hoe kan je dat jezelf aandoen? Blijf je dan alleen dat werk doen, uit angst om zonder baan te komen zitten, en zonder inkomen?
Kan je dan helemaal niet een andere cariere in al die jaren bedenken waardoor je ook een inkomen kunt verdienen? Kijk dat gaat er bij mij niet in. Bovendien denk ik dat er altijd ruimte is, bij elk werk, waardoor je je in de loop der jaren kan ontwikkelen naar net wat passendere en voor jou gelukkigmakende werkzaamheden. Een nieuwe opleiding, of jezelf nieuwe kwaliteiten aanleren, vanuit een ander perspectief kijken naar je werk.....
Want de tijd loopt door, en vandaag komt nooit meer terug! Dan ben je jezelf toch verplicht om er ook een fijne dag van te maken!
Fijne dag allemaal en mocht je willen ervaren hoe tof het is om grassprieten te verhuren zoals ik, kom een weekje meelopen, wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg
https://www.facebook.com/campingheeg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten