make it matter

Ik weet niet wie er van jullie allemaal ouder zijn? Maar ik heb samen met Jacob vijf kinderen. En weet je wat het grappige was, al direct bij het eerste moment dat ik onze kinderen voor het eerst hoorde en zag wist ik het, telkens weer opnieuw: Ik ga enorm mijn best doen om ook dit kindje een heel mooi leven te bieden!

Maar...daar hoeft niemand wat voor te doen! Je eigen kindje is anders natuurlijk dan alle andere kinderen van de wereld, dit is ons kindje! Het maakt verschil, dit kindje zal me altijd verschillig maken! Hoe zit dat dan met mijn werk? Ook daarin ga ik tot het uiterste, het is als ware het ons zesde kindje! Dat komt omdat ik in de loop der jaren mijn hele ziel en zaligheid erin heb gegooid. En juist dat is het verschil gaan maken. Hoe zit dat dan met medewerkers? Kunnen zij datzelfde niveau van verschilligheid bereiken als dat ik dat heb met onze camping? Hoe zit dat met verschilligheid, verbondenheid en passie voelen? Is het noodzakelijk dat ik me verantwoordelijk voel, net als bij onze kinderen? Moet het je persoonlijkheid zijn die bepaald of je de dingen met passie en verbondenheid kan doen? Kan je jezelf "een schop geven" om de dingen wel met passie te doen? Wat zijn nu de kritische succesfactoren hierin? Vorige week heb ik uren aan de keukentafel van Bob Maas mogen sparren. En ook wij hebben het even gehad over werken met passie aan de dingen. Hij vertelde dat je in het spel van kinderen patronen kunt herkennen die de wortels vormen voor je latere talenten. Hierin onderscheidt hij vier "hokjes"

• inleven
• gokken
• competitie
• roes

Door te spelen leert het kind heel vrijblijvend zich op een creatieve wijze staande te houden in onze maatschappij. Het ontwikkeld eerst een lichte voorkeur voor de het ene of andere "hokje" en zal later wanneer het volwassen is een sterke voorkeur hebben ontwikkeld. De voorkeur laat haast een manier van in het leven staan zien. Zou zo'n "hokje" nu verklaren waarom ik vol passie en energie de camping run? Ik denk terug aan mijn geschiedenis en zie plots dat ik toch wel een sterke voorkeur heb om zoveel mogelijk de dingen vol energie te doen, alsof mijn leven ervan af hangt, alsof niets belangrijker zou zijn. Het heeft zo zijn voordelen, maar wat als beide ouders je wel kunnen opvreten, als ze zich beide vol energie op je storten........
In welk hokje ben jij te plaatsen? Ik ben benieuwd! Wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.
https://www.facebook.com/campingheeg